گروه‌های تسخیرکننده نظام سیاسی و حاکمیتی ایران
تحلیل کیومرث اشتریان درباره تسخیر نظام سیاسی توسط گروه‌های با نفوذ اقتصادی، سیاستمداران عوامگرا و نیروهای امنیتی که باعث از کارافتادگی سه قوه می‌شوند.
۸۵٪داغ
تحلیل تسخیر نظام سیاسی توسط کیومرث اشتریان
این نوشتار به بررسی چگونگی تسخیر نظام سیاسی توسط گروه‌های مختلف می‌پردازد. تسخیر به معنای حضور صوری سه قوه اما ناتوانی آنان در تصمیم‌گیری مستقل است که منجر به کژکارکردی سیستم حکمرانی می‌شود.
- تسخیر اقتصادی: گروه‌های با نفوذ اقتصادی از طریق رانت‌های طولانی‌مدت، شریان‌های اقتصادی را کنترل می‌کنند
- تسخیر عوام: سیاستمداران با ترویج عوام‌زدگی، خود به قربانی این پدیده تبدیل شده و دولت را اسیر می‌کنند
- تسخیر سیاسی: گروه‌هایی با دسیسه‌های پنهان، ابزارهای اصلی قدرت را در اختیار گرفته و مانع حضور دیگران می‌شوند
- تسخیر نظامی: تکیه طولانی‌مدت بر نیروهای امنیتی منجر به تشکیل الیگارشی نظامی می‌شود
«روزگاران کرده‌اند صرف بتان/ صرف تسخیر و مسخّر نحو آن» - اشاره به نحوه کار دولت مسخّر شده «تیغی که به دست عوام داده است، روان او را هراسان می‌کند» - توصیف اثرات عوام‌زدگی بر سیاستمداران
ترکیب این انواع تسخیر به سکتاریسم و افول سیاسی-اجتماعی منجر شده و راه را برای الیگارشی‌های غیرتوسعه‌گرا هموار می‌کند.
