۶۰۰ سد، یک سرزمین تشنه؛ پروژهای که ایران را بیآب کرد و شهرهایی که پیش از ساخت بیآب شدند
گفتوگو با مهدی زارع درباره بحران آب در ایران: سوءمدیریت انسانی نقش پررنگتر از شرایط اقلیمی دارد. وضعیت سدهای تهران، فرونشست زمین و مشکلات شهرهای جدید پرند و پردیس بررسی شدهاست.
بحران آب در ایران: سوءمدیریت انسانی عامل اصلی
بحران آب در ایران بهویژه در تهران به نقطه بحرانی رسیدهاست. مهدی زارع، استاد دانشگاه، تأکید میکند که اگرچه هر دو عامل «شرایط اقلیمی» و «سوءمدیریت انسانی» در این بحران نقش داشتهاند، اما سهم سوءمدیریت پررنگتر و تعیینکنندهتر است. سدهای اصلی تهران شامل لتیان، لار، طالقان، ماملو و کرج کمتر از ۳۰ تا ۴۰ درصد ظرفیت خود آب دارند و سفرههای زیرزمینی با سرعت نگرانکنندهای در حال فرورفتن هستند.
- سدسازی بیش از حد با ساخت ۶۰۰ سد وضعیت را بدتر کرده
- بیش از ۹۰٪ آب ایران در کشاورزی پرمصرف مصرف میشود
- تعداد چاهها از ۱۰۰ هزار به حدود یک میلیون حلقه افزایش یافته
- شبکه توزیع آب تهران ۲۰-۳۰ درصد آب را از دست میدهد
- شهرهای جدید پرند و پردیس با چالش تأمین آب مواجه هستند
“اگر مدیریت آب متناسب با شرایط خشک ایران بود، حتی با وجود تغییرات اقلیمی، وضعیت به این وخامت نمیرسید.”
“بارندگی در ایران بسیار نامتوازن است؛ عمده بارش در شمال و غرب کشور رخ میدهد.”
پیامدهای این بحران شامل فرونشست زمین، شور شدن آبهای زیرزمینی و تهدید امنیت آب شهری است. گرمایش جهانی نیز شرایط را تشدید کرده اما سوءمدیریت انسانی عامل اصلی تشدید بحران محسوب میشود.
