بارورسازی ابرها: فناوری مقابله با خشکسالی
بارورسازی ابرها روشی برای افزایش بارش با پخش مواد شیمیایی در ابرهاست که اولین بار در دهه ۱۹۴۰ توسعه یافت. این روش می‌تواند بارش را ۵ تا ۱۵ درصد افزایش دهد اما با چالشهایی مانند نیاز به ابر مناسب و ناشناخته بودن اثرات محیطی همراه است.
بارورسازی ابرها: فناوری مقابله با خشکسالی
بارورسازی ابرها یک روش علمی برای افزایش بارش است که اولین بار در دهه ۱۹۴۰ توسط دانشمندانی مانند «برنارد وانه‌گت» توسعه یافت. این فناوری با پخش ذراتی مانند یدید نقره یا مواد نمکی در ابرها باعث می‌شود قطرات آب سریع‌تر به باران یا برف تبدیل شوند. مطالعات نشان می‌دهد این روش می‌تواند بارش را بین ۵ تا ۱۵ درصد افزایش دهد.
- مراحل اجرا: شناسایی ابرهای مناسب توسط هواشناسان، پرواز هواپیماهای ویژه با مواد بارورساز، پخش مواد در ابرها
- کشورهای پیشرو: امارات متحده عربی با بودجه ۲۰ میلیون دلاری و سالانه ۱۰۰۰ ساعت عملیات
- چالش‌ها: نیاز به ابرهای دارای رطوبت کافی، محدود بودن فرصت‌های مناسب، نگرانی درباره اثرات محیطی
«کارن هوارد» از دفتر حسابرسی دولت آمریکا می‌گوید: «بارورسازی ابر اغلب در طول خشکسالی بسیار دشوار است، زیرا جو بسیار خشک است»
مقامات اماراتی پس از سیل ۲۰۲۴ تأکید کردند: «این سیل نتیجه بارورسازی نبوده است»
اگرچه این فناوری امیدبخش است، اما پژوهش‌های بیشتری برای اطمینان از اثربخشی و ایمنی آن لازم است.
