رسم شکم‌چرانی قاجاری جنگل‌های ایران را به آتش می‌کشد

تخریب جنگل‌های ایران و نقش رسم شکم‌چرانی

از ابتدای قرن بیستم تاکنون ۴۳ درصد از جنگل‌های ایران از بین رفته‌اند. در ۶۰ سال گذشته مساحت جنگل‌ها از حدود ۱۸ میلیون هکتار به ۱۴.۳ میلیون هکتار و در برخی آمار به حدود ۱۰.۵ میلیون هکتار کاهش یافته که به معنای نابودی حداقل ۳.۷ میلیون هکتار از جنگل‌های کشور است. حدود ۳۰۰ هزار هکتار از جنگل‌های هیرکانی که میراث جهانی یونسکو هستند، در معرض بیشترین آسیب قرار دارند.

• سالانه به طور متوسط ۱۴ هزار هکتار از جنگل‌های ایران می‌سوزد.
• سالانه ۱۲۵ هزار هکتار جنگل در کشور تخریب می‌شود.
• عوامل اصلی شامل برداشت بی‌رویه، ویلاسازی، قاچاق چوب، گردشگری بی‌ضابطه و آتش‌سوزی است.
• بازار رستوران‌های زغالی با استفاده از چوب جنگل‌ها بسیار داغ شده است.
• صاحبان رستوران‌ها ادعا می‌کنند مشتریان طعم غذاهای پخته شده با چوب جنگلی را ترجیح می‌دهند.

“مشتری‌های ما طعم برگری که با آتش چوب‌های جنگلی پخته می‌شوند را ترجیح می‌دهند!” “این رسم شکم‌چرانی موروثی قاجاری حدود ۲۰۰ سال است که رایج شده و آتش به جان جنگل‌های ایران انداخته است.”

این رسم که ریشه در دوره قاجار دارد، باعث تخریب گسترده شده و مسئولان به دلیل ضعف مدیریت و عدم حساسیت با خونسردی از کنار این فاجعه عبور می‌کنند. از نظر علمی نیز رابطه مستقیمی بین پوشش جنگلی و بارش وجود دارد، بنابراین کاهش جنگل‌ها باعث تشدید خشکسالی می‌شود. لازم است دولت و مجلس با حساسیت بیشتر و طرح‌های فوری با ضمانت اجرایی قوی برای حفاظت از جنگل‌ها اقدام کنند.