پیوند عکاسی و سینمای مستند در عصر روایتهای نو
مقالهای تحلیلی درباره رابطه عکاسی و سینمای مستند با تمرکز بر توالی هدفمند عکسها به عنوان ابزار روایتسازی. بررسی نقش sequence در ایجاد زمان و معنا در مستندسازی معاصر و تأثیر آن در سینمای ایران.
در حال بارگذاری...
این مقاله به بررسی رابطه عمیق بین عکاسی و سینمای مستند میپردازد با تأکید بر اینکه توالی هدفمند عکسها (sequence) راهی برای ساختن «زمان» با عکسهای بیزمان است. نویسنده استدلال میکند که این توالی نه داستانگویی کلاسیک است و نه مجموعهای از تصاویر زیبا، بلکه نوعی مونتاژ ادراکی محسوب میشود که در آن عکسها در کنار هم ریتم، فضا و تغییر را خلق میکنند.
«هر تصویر، یک طرز نگاه است، نه صرفاً یک موضوع» - جان برگر «عکس، تنها یک فریم از واقعیت نیست، بلکه یک موضعگیری در برابر آن است» - سوزان سونتاگ
در نهایت، مقاله نتیجه میگیرد که توالی هدفمند عکسها برای مستندساز نه تنها ابزار کمکی، بلکه نوعی اندیشیدن بصری است که در عصر روایتهای نو اهمیت ویژهای یافته است.
خبرآنلاین
