آداب و رسوم خاکسپاری در دوره صفویه

آداب تدفین در دوره صفویه

در دوره صفویه مراسم خاکسپاری با آداب و رسوم خاصی انجام می‌شد که بر اساس جایگاه اجتماعی متوفی تا حدودی متفاوت بود. سفرنامه‌نویس فرانسوی دریابل در گزارش خود به تفصیل این مراسم را توصیف کرده است. بر اساس این گزارش، بلافاصله پس از فوت فرد، تمامی اعضای خانواده و خدمتکاران در کوچه‌ها پراکنده شده و به شیون و زاری می‌پرداختند.

• مراسم شیون و زاری به مدت دو ساعت ادامه می‌یافت
• جسد در تابوت قرار داده شده و با وسایل شخصی متوفی همراه می‌شد
• برای سربازان، لباس‌ها و اسلحه‌هایشان روی تابوت گذاشته می‌شد
• چراغ‌های برنجی بزرگ در پیش و پس تابوت حمل می‌شد
• در مسیر خاکسپاری، تابوت چندین بار بلند شده و فریادهایی سر داده می‌شد

“پیش از آن‌که ما علت این فریادها را بدانیم خیال می‌کردیم که حریق یا انقلاب یا قتلی اتفاق افتاده است.”

“پس از هر چند قدم کسانی که نعش را می‌برند آن را سه یا چهار بار بلند می‌کنند در حالی که جملاتی را به زبان خودشان فریاد می‌کشند.”

این مراسم تا رسیدن به قبرستان ادامه می‌یافت و نشان‌دهنده اهمیت مراسم تشییع جنازه در فرهنگ ایرانی دوره صفویه بود.