غمنامه سیاهیلشکرهای فیلمهای فارسی؛ از بهروز وثوقی تا بیکایمانوردی
گزارشی از تاریخچه حضور سیاهیلشکرها در سینمای ایران دهه پنجاه، شرایط دشوار زندگی و دستمزد آنان، و بررسی نقش سرپرستانی چون فریده بهرامی و حسن دکتر در سازماندهی این صنف.
در حال بارگذاری...
سیاهیلشکر بودن در سینمای فارسی بهعنوان یک شغل حرفهای برای اولین بار در اواخر دهه ۱۳۴۰ توسط حمید افشار پایهگذاری شد. او با تشکیل سازمانی برای تربیت سیاهیلشکر، مبانی این حرفه را در سینمای ایران بنیان نهاد. پیش از آن، سیاهیلشکرها اغلب بهصورت افتخاری و بدون دستمزد فعالیت میکردند.
“به خدا من فاحشه نیستم... اما مگر دیگران قبول دارند؟ هرجا میروم، همین که میفهمند در سینما کار میکنم، مرا زن بد میدانند.” “شوهر من از خانوادهای مذهبی بود، اما آرزوهای بزرگی در سر داشت. همیشه میخواست هنرپیشه بزرگی شود، ولی در سینما هیچوقت بیش از نقش سیاهیلشکر به او ندادند.”
با وجود شرایط سخت، برخی سیاهیلشکرها مانند بهروز وثوقی و بیکایمانوردی توانستند به شهرت برسند، اما سرنوشت هزاران نفر دیگر در فراموشی و محرومیت باقی ماند.
خبرآنلاین
