گرایش به محبوبیت و دوست داشتن یک گرایش الهی است

گرایش به محبوبیت؛ نیاز فطری انسان

مقاله حاضر به تحلیل گرایش فطری انسان به دوست داشتن و دوست داشته شدن از منظر اسلام می‌پردازد. براساس سخنان حضرت آیت‌الله مصباح‌یزدی، این گرایش یک نیاز متعالی است که ریشه در فطرت الهی انسان دارد. روان‌شناسان انسان‌گرا نیز بر این نکته تأکید دارند که عدم ارضای این نیاز می‌تواند به افسردگی و حتی خودکشی بینجامد. از دیدگاه اسلامی، این گرایش در حقیقت سوق دادن انسان به سوی محبوب حقیقی یعنی خداوند است.

• میل به دوست‌داشتن نیاز متعالی انسانی است
• محبت‌های دنیوی دارای آفات متعدد هستند
• راه جلب محبت خداوند انجام کارهای خوشایند اوست
• انس با خداوند دارای آثار معنوی عمیقی است
• برنامه عملی برای تقرب به خدا ضروری است

“یَا دَاوُدُ أَبْلِغْ أَهْلَ أَرْضِی أَنِّی حَبِیبُ مَنْ أَحَبَّنِی” - خداوند فرمود: ای داوود! به مردم زمین بگو من دوست کسی هستم که مرا دوست بدارد.

“مَنْ تَقَرَّبَ إِلَیَّ شِبْراً تَقَرَّبْتُ إِلَیْهِ ذِرَاعاً” - هر کس یک وجب به سوی من بیاید، من یک ذراع به سویش می‌آیم.

نتیجه این که رسیدن به مقام محبت الهی نیازمند برنامه‌ریزی عملی و تدریجی است. انسان می‌تواند با اختصاص وقت مشخصی برای عبادت و انجام کارهای مورد رضای خدا، کم‌کم به تقرب الهی نائل شود.