انقلاب فرهنگی از زبان قربانیان آن
رونمایی از کتاب «در جستوجوی زمان از دست رفته» با مقالاتی درباره انقلاب فرهنگی در دانشگاههای ایران. عبدالحسین نیکگهر، استاد سابق دانشگاه تهران، از تجربه پاکسازی خود به دلیل پاسخ به سوال دانشجو درباره تضاد علم و دین میگوید.
انقلاب فرهنگی در دانشگاههای ایران
کتاب «در جستوجوی زمان از دست رفته» که مجموعهای از مقالات درباره انقلاب فرهنگی در دانشگاههای ایران است، با حضور پژوهشگران و قربانیان این دوره رونمایی شد. مریم پیمان، گردآورنده کتاب، تأکید کرد که این اثر برای اولین بار روایت از پایین را ارائه میدهد و شش سال ابتدای انقلاب (۵۷ تا ۶۳) را با معیار «امر فرهنگی» تحلیل میکند.
- عبدالحسین نیکگهر، استاد سابق جامعهشناسی دانشگاه تهران، خود را قربانی انقلاب فرهنگی میداند و میگوید: “پاسخ من به سوال دانشجو درباره تضاد علم و دین دلیل اخراجم از دانشگاه بود.”
- الهه کولایی، استاد علوم سیاسی، انقلاب فرهنگی را تلاش برای پاسخ به الگوی غربی پیش از انقلاب میداند اما معتقد است: “تسلط حوزه بر دانشگاه به روششناسی علمی آسیب زد.”
- محمدعلی سیدنژاد، از مؤسسان دفتر تحکیم وحدت، تأکید کرد: “آنچه از انقلاب فرهنگی میفهمیدیم با آنچه اجرا شد فاصله کهکشانی داشت.”
مریم پیمان: “انقلاب فرهنگی موجب بوروکراتیک شدن فرهنگ و انحصارگرایی شد.” الهه کولایی: “انقلاب فرهنگی یک تجربه بینظیر تاریخی بود اما انسانها پیچ و مهره نیستند.”
این کتاب با مشارکت ۳۱ نویسنده و پژوهشگر تلاش میکند روایتی مستند و متفاوت از تأثیر انقلاب فرهنگی بر دانشگاه و جامعه ایران ارائه دهد.
