تضاد کلاری: از نقد «خداگونگی کارگردان» تا تسلیم در برابر «خداگونگی تصویر»
تحلیل تضادهای محمود کلاری در کارگردانی فیلم «آدمفروش» که علیرغم انتقاداتش از ساختار فردمحور سینما، خود در دام زیباییشناسی تصویری افتاده است.
تضاد کلاری در کارگردانی فیلم «آدمفروش»
محمود کلاری که سالها به عنوان منتقد ساختار سنتی سینمای ایران فعالیت میکرد و مفهوم مخرب «خداگونگی کارگردان» را نقد میکرد، در کارگردانی فیلم «آدمفروش» با تضاد عملی جدی مواجه شد. او که همواره بر ضرورت «ساختار جمعی» و «هنر گروهی» تأکید داشت، در این فیلم ناخواسته در دام «خداگونگی تصویر» افتاده است.
- کلاری پیشتر سیستم فردمحور سینما را عامل محدودیت رشد هنری میدانست
- فیلم «آدمفروش» فضای شخصی و محدودی دارد که با آرمانهای کلاری در تضاد است
- مهارت فیلمبرداری کلاری بر جنبههای دراماتیک فیلم غلبه پیدا کرده است
- زیبایی تصاویر موجب تضعیف پیوند عاطفی با داستان و شخصیتها شده است
- این فیلم نشان میدهد عمل کردن به اصول نظری در عمل بسیار دشوارتر است
کلاری معتقد بود: «سینما نباید قلمرویی آنقدر شخصی و محدود باشد که دیگران را در آن راهی نباشد»
«امکان پیشرفت و باروری را حتی از خود کارگردان میگیرد» - این جمله کلاری درباره سیستم فردمحور اکنون درباره فیلم خودش مصداق پیدا کرده است
فیلم «آدمفروش» اگرچه از نظر تصویری زیباست، اما به عنوان یک شکست آرمانی برای کلاری محسوب میشود. این اثر نشان میدهد که سختترین نبرد، نبرد با عادتهای ریشهدار قبلی است.
