تحول با چمدان؟ نقدی بر سفرهای پرهزینه آموزش‌وپرورش

نقد سفرهای خارجی پرهزینه آموزش‌وپرورش

در شرایطی که صرفه‌جویی در هزینه‌های عمومی به یکی از مطالبات جدی جامعه تبدیل شده است، پرداختن به مقوله سفرهای خارجی مدیران آموزش‌وپرورش ضرورتی انکارناپذیر است. این موضوع نه از سر مخالفت با تعاملات بین‌المللی، بلکه از منظر کارآمدی و اولویت‌بندی منابع عمومی قابل طرح می‌باشد.

• سفرهای موسوم به "آموزشی" بیش از آنکه ناظر بر تحول‌آفرینی باشند، واجد جنبه‌های تشریفاتی و کم‌اثر هستند
• هزینه‌های قابل‌توجه این سفرها در شرایط خاص کشور، خروجی ملموسی در سیاست‌گذاری‌ها یا بهبود مدارس ندارد
• درحالی که رئیس‌جمهور با هیئتی محدود (۱۲ نفر) به مجمع عمومی سازمان ملل می‌رود، سفرهای آموزش‌وپرورش توجیه اقتصادی ندارد

"تحول در آموزش‌وپرورش، بیش از آنکه محصول سفر و گزارش باشد، نیازمند تصمیم‌های مبتنی بر واقعیت‌های میدانی است"

"هر هزینه‌ای که نتواند تغییری محسوس در کلاس درس ایجاد کند، در بهترین حالت کم‌اثر و در بدترین حالت اتلاف منابع عمومی است"

این مقاله تأکید می‌کند که آموزش‌وپرورش باید در مدیریت هزینه‌ها هم‌راستا با رویکرد دولت و مطالبات جامعه حرکت کند.