تبعیض به عنوان علت رفتار سیاسی و معلول نابرابری ساختاری

تبعیض: از تعریف تا تحلیل ساختاری

مقاله حاضر به تحلیل جامع مفهوم تبعیض در علوم سیاسی می‌پردازد. تبعیض به عنوان رفتار متفاوت با افراد یا گروه‌ها بر اساس ویژگی‌های اجتماعی نظیر نژاد، قومیت، جنسیت، دین و وضعیت مهاجرت تعریف می‌شود. این مقاله تأکید می‌کند که تبعیض نه تنها در سطح فردی، بلکه به عنوان پدیده‌ای سیستماتیک و سیاسی عمل می‌کند که می‌تواند زمینه‌ساز خشونت و نابرابری‌های پایدار باشد.

ابعاد مختلف تبعیض

• تبعیض ساختاری: موانع نهادی که دسترسی عادلانه به اشتغال، مسکن و مراقبت‌های بهداشتی را محدود می‌کنند
• تبعیض آماری: تصمیم‌گیری‌های مبتنی بر مفروضات کلیشه‌ای درباره گروه‌ها
• تقاطع‌پذیری: تشدید محرومیت ناشی از همپوشانی هویت‌های مختلف

یافته‌های کلیدی پژوهش

“تبعیض می‌تواند در قوانین، طراحی سیاست‌ها و اجرای بوروکراتیک نهادینه شود” “ادغام بیشتر در جوامع دموکراتیک، انتظارات از رفتار عادلانه را افزایش می‌دهد”

• تبعیض ادراک‌شده می‌تواند مشارکت سیاسی را کاهش یا افزایش دهد
• سیستم‌های هوش مصنوعی می‌توانند تعصب را بازتولید کنند
• نیاز به تحقیقات تطبیقی در زمینه‌های غیرغربی

این مقاله نشان می‌دهد که فهم پیچیدگی‌های تبعیض نیازمند رویکردی چندبعدی و توجه به تقاطع‌پذیری هویت‌هاست.