دنیا نعمت نیست، معاملهای مغبونانه با عمر است - تفسیر آیتالله جوادی آملی
آیتالله جوادی آملی در درس اخلاق خود با تفسیر کلمه ۱۹۱ نهجالبلاغه تأکید کرد که انسان در دنیا همواره مغبون است و هر نعمتی از دنیا بهای گرانی یعنی عمر او را میطلبد. زندگی انسان پر از از دست دادنها و فراقهاست و معامله با دنیا همیشه همراه با خسارت است.
تفسیر دنیا به عنوان معاملهای مغبونانه
آیتالله عبدالله جوادی آملی در ادامه درس اخلاق خود در مسجد اعظم قم، به تفسیر کلمه ۱۹۱ نهجالبلاغه پرداختند. ایشان تأکید کردند که دنیا نعمت نیست، بلکه معاملهای است که انسان در آن همواره مغبون است. هر نعمتی که از دنیا به دست میآید، بهایی گران یعنی عمر انسان را میطلبد. به عبارت دیگر، انسان در معامله با دنیا همیشه خسارت میدهد و زندگی او پر از از دست دادنها و فراقهاست.
- انسان عمر میدهد و زمان میخرد و در این معامله مغبون است
- هر روزی که به دست میآید، با فراق روزی دیگر همراه است
- مرگ لحظه به لحظه خود را نشان میدهد و غارتگری تدریجی انجام میشود
- بیماریها و آسیبها یاریدهنده مرگ هستند
- انسان تا زمانی که در دنیاست، در رهن دنیا است
«إِنَّمَا الْمَرْءُ فِی الدُّنْیَا غَرَضٌ تَنْتَضِلُ فِیهِ الْمَنَایَا» - انسان در دنیا هدف تیرهای مرگ است «وَ فِی کُلِّ أَکْلَةٍ غَصَصٌ» - و در هر خوراکی غصهای است
این تحلیل عمیق از رابطه انسان با دنیا نشان میدهد که باید با شناخت دقیق از ماهیت دنیا، از عمر خود بهره بهتری ببریم و به ارزش واقعی زندگی پی ببریم.
