فراموشی خدا و پیامدهای خودفراموشی در زندگی انسان

فراموشی خدا و تأثیر آن بر آرامش انسان

فراموش‌کردن خدا به معنای غفلت از حضور او در زندگی روزمره، بی‌توجهی به دستورات الهی و زندگی بدون درنظرگرفتن رضایت خداوند است. این فراموشی منجر به خودفراموشی می‌شود که در آن انسان هویت واقعی و هدف اصلی خلقت خود را از یاد می‌برد.

• فراموشی خدا باعث می‌شود انسان مانند دانش‌آموزی که به جای درس خواندن مشغول بازی است، هدف اصلی زندگی را فراموش کند
• رابطه بین خدافراموشی و خودفراموشی شبیه رابطه ماهی با آب است که ترک آب به معنای ترک خود است
• انسان با فراموشی خدا از مسیر سعادت منحرف شده و به اصطلاح فاسق می‌شود
• فراموشی دستورات الهی مانند تخلف راننده از قوانین راهنمایی و رانندگی است که به انحراف و عدم رسیدن به مقصد می‌انجامد
• خواسته‌های خداوند به نفع خود انسان است، بنابراین یاد خدا به معنای یاد خود است

“کسی که خدا را فراموش کند، قهراً اهداف حکیمانه او در مورد آفرینش انسان را فراموش خواهد کرد و هرکه هدف خلقتش را فراموش کند، عمر، سرمایه و استعدادش را هدر می‌دهد”

“انسان با فراموشی خدا، از مسیری که خداوند برای سعادت او درنظرگرفته، منحرف می‌شود که اصطلاحاً فاسق نامیده می‌شود”

نتیجه این که فراموشی خدا نه تنها آرامش روحی انسان را سلب می‌کند، بلکه او را از مسیر کمال و سعادت ابدی دور می‌سازد.