مختاری اصفهانی: عبدالله شهبازی معمار تاریخنگاری رسمی و القاکننده توطئهانگاری
این مقاله به نقش عبدالله شهبازی، عضو سابق حزب توده، در شکلدهی به تاریخنگاری رسمی ایران میپردازد و چگونگی القای توطئهانگاری به روایت تاریخی را تحلیل میکند.
نقش عبدالله شهبازی در تاریخنگاری رسمی ایران
این مقاله به بررسی میراث تاریخی عبدالله شهبازی، عضو سابق حزب توده، میپردازد که پس از دستگیری و توابشدن به معمار تاریخنگاری رسمی در نهادهای حاکمیتی تبدیل شد. نویسنده استدلال میکند که شهبازی توطئهانگاری را به تاریخنگاری رسمی القا کرد و رویکردی را پایهگذاری نمود که کمترین ارتباطی با تاریخنگاری دانشگاهی دارد.
- شهبازی پس از دستگیری در بهمن ۱۳۶۱، با مساعدت وزارت اطلاعات به دانشگاه تهران بازگشت
- او برچسبهایی مانند فراماسونری، یهودیتبار بودن و جاسوسی را به تاریخنگاری رسمی وارد کرد
- ویراستاری خاطرات حسین فردوست و تأکید بر وصیتنامه اردشیر جی ریپورتر از اقدامات مؤثر او بود
- مکتب تاریخنگاری شهبازی همچنان توسط شاگردان معنویاش در حال بازتولید است
- این تاریخنگاری باعث شد تاریخ رسمی از دانشگاه و نسل جدید فاصله بگیرد
"او توطئهانگاری که گاه توهم مینمود، برچسب فراماسونری، یهودیتبار، جاسوس و عامل بریتانیا را به تاریخنگاری رسمی القا کرد."
"تاریخنگاری رسمی تا از میراث عبدالله شهبازی ارتزاق میکند، خود را از تاریخنگاری دانشگاهی محروم داشته است."
این تحلیل نشان میدهد که چگونه رویکرد شهبازی به تاریخنگاری، روایت رسمی از تاریخ معاصر ایران را تحت تأثیر قرار داده و شکافی بین تاریخ دانشگاهی و روایت حاکمیتی ایجاد کرده است.
