از آرمانهای عمّه ممدانی تا ظهور پینوشه: نقد سادهاندیشی در سیاست جهانی
نقدی بر نگاه سادهانگارانه به مناسبات جهانی و تأکید بر ضرورت درک پیچیدگیهای نظام سلطه به جای اتکا به آرمانگرایی صرف. نویسنده با اشاره به شیلی و پینوشه هشدار میدهد که شعارزدگی نمیتواند جایگزین برنامهریزی واقعبینانه شود.
نقد سادهاندیشی در تحلیل مناسبات جهانی
این نوشتار به نقد رویکرد سادهانگارانه برخی تحلیلگران ایرانی نسبت به مسائل جهانی میپردازد. نویسنده با طنزی تلخ اشاره میکند که “ای کاش مناسبات جهان همین قدر ساده بود” که بعضی تصور میکنند. اگرچه ممکن است آرمانهای بزرگی مانند غلبه بر لابیهای صهیونیستی یا سقوط نظام سلطه در ذهن بپرورانیم، ولی واقعیت جهان به پیچیدگیهای بسیار بیشتری نیازمند است.
- نظام سلطه با دعا و نفرین از بین نمیرود بلکه نیازمند درک عمیق، خرد و تدبیر است
- خیالپردازیهای انقلابی نه تنها به مظلومان کمک نمیکند بلکه زمینهساز سرخوردگی میشود
- مردم به جای شعارهای پوپولیستی به نان، رفاه، امنیت و آزادی نیاز دارند
- تجربه شیلی نشان میدهد که حتی جوامع چپگرا نیز زمانی که حکومت نتواند نیازهای اساسی را برآورده کند، به سمت گزینههای دیگر متمایل میشوند
“کار با شعار و خیال پیش نمیرود. مردم نان میخواهند و رفاه و امنیت و آزادی”
“نظام سلطه با دعا و سحر و جادو به وجود نیامدهاست که با نفرین و آرزو و شعار از بین برود”
نویسنده در پایان تأکید میکند که فهم این نکته که سیاستورزی نیازمند واقعبینی و برنامهریزی است، امری ضروری برای هر جامعهای محسوب میشود.
