سفر اجباری امام هادی (ع) به سامرا و وداع دردناک مردم مدینه
متوکل عباسی به منظور کنترل تحرکات شیعیان، امام هادی (ع) را از مدینه به سامرا احضار کرد. این سفر اجباری با ناله و شیون مردم مدینه همراه بود که از خطرات پیش رو برای امام آگاه بودند.
سفر اجباری امام هادی (ع) به سامرا
دستگاه خلافت عباسی از زمان مأمون عباسی سیاست کنترل امامان شیعه را در پیش گرفت. متوکل عباسی در سال ۲۳۳ هجری قمری، امام هادی (ع) را با بهانههای واهی مانند گزارشهای دروغین عبدالله بن محمد هاشمی و بریحه عباسی به سامرا احضار کرد. اگرچه متوکل سعی داشت این انتقال را محترمانه نشان دهد، اما مردم مدینه از اجباری بودن سفر و خطرات آن برای امام آگاه بودند.
- مأموران حکومتی قبل از حرکت، منزل امام را تفتیش کردند
- یحیی بن هرثمه، مأمور انتقال امام، وضعیت نالهکننده مردم مدینه را توصیف کرد
- مردم تا سه روز به امام مهلت دادند تا آماده سفر شود
- امام خود فرمودند: "من را بهاجبار به سامرا آوردهاند"
"مردم مدینه بسیار ناراحت و برآشفته شدند... ناراحتی آنان به حدی رسید که ناله و شیون به راه انداختند" - یحیی بن هرثمه
"اگر مکه و مدینه را میخواهی، علی بن محمد را از آنجا بیرون کن" - نامه بریحه عباسی به متوکل
تفاوت این سفر با سفر امام رضا (ع) به مرو در این بود که مأمون موضوع خلافت را مطرح کرد تا حساسیت ایجاد نکند، ولی در مورد امام هادی (ع)، مردم از همان ابتدا خطر را احساس کردند. تجربه قبلی مدینه با سفر امام رضا (ع) باعث شده بود مردم نسبت به تهدیدات دستگاه خلافت هوشیار باشند.
