آسیبشناسی طرح «قانون حمایت و رسیدگی به تخلفات حوزه صوت و تصویر فراگیر در فضای مجازی»
تحلیل انتقادی مجید رضاییان از طرح موسوم به «صیانت ۳» که با واکنشهای منفی حقوقدانان و کارشناسان رسانه مواجه شده است. این طرح بهعنوان دارای نگاه ضد ارتباطی، عدم توجه به نهادهای صنفی و اقتصاد رسانه مورد نقد قرار میگیرد.
تحلیل انتقادی طرح صیانت ۳ در حوزه رسانه
مجید رضاییان، استاد دانشگاه و پژوهشگر حوزه ژورنالیسم، به تحلیل عمیق طرح «قانون حمایت و رسیدگی به تخلفات حوزه صوت و تصویر فراگیر در فضای مجازی» پرداخته که از سوی منتقدان «طرح صیانت ۳» نام گرفته است. وی با دو نگاه بنیادی و تکنیکال به این طرح، ایرادات اساسی آن را برمیشمارد. رضاییان معتقد است این طرح دارای نگاه ضد ارتباطی است و به جای تمرکز بر توسعه رسانه، بر مجوزدهی و مجازات متمرکز شده است.
- نگاه ضد ارتباطی: طرح فاقد نگرش ارتباطی بوده و فصلهای متعددی صرفاً به تخلف، مجوز و تنبیه اختصاص یافته است.
- فقدان نهادهای صنفی: جایگاه انجمنهای صنفی در نظارت حرفهای بر رسانهها به طور کامل نادیده گرفته شده است.
- تعارض منافع: نظارت صدا و سیما بر رسانههای رقیب بهوضوح دارای تعارض منافع است.
- عدم رسمیتدهی ذاتی: رسمیت رسانهها را منوط به مجوز دولتی کرده که رویکردی اشتباه است.
- نادیدهگیری اقتصاد رسانه: بخش حیاتی اقتصاد رسانه که تضمینکننده استقلال است، در نظر گرفته نشده است.
رضاییان تأکید میکند: «این رویکرد، مرجعیت هر نوع تولید رسانهای را از داخل کشور به خارج از مرزها منتقل میکند. این به نفع هیچکس نیست.»
وی همچنین میگوید: «ما با اصل آزادی بیان و هر امری که بوی استقلال رسانهای بدهد، مشکل داریم. هر محتوایی که تولید میشود، از ابتدا متخلف فرض شده است.»
در نهایت، این طرح به جای تقویت فرهنگ و رسانه، منجر به حذف فعالان این عرصه و کاهش مخاطب خواهد شد.
