کودکِ با شخصیت، مسئولیتپذیر میشود
مسئولیتپذیری در کودک نتیجهی تقویت تدریجی شخصیت است. تا زمانی که کودک احساس ارزشمندی و توانمندی نکند، نمیتوان انتظار پذیرش مسئولیتهای بزرگتر را داشت. رشد شخصیت کودک ظرفیت او برای قبول مسئولیت را افزایش میدهد.
تربیت کودکان و مسئولیتپذیری
مسئولیتپذیری در کودکان یک فرآیند تدریجی است که از طریق تقویت شخصیت شکل میگیرد. بر اساس دیدگاه آیتالله حائری شیرازی، تا زمانی که کودک احساس ارزشمندی، احترام و توانمندی نکند، نمیتوان از او انتظار پذیرش مسئولیتهای بزرگتر را داشت. هرچه شخصیت کودک بیشتر رشد کند، ظرفیت او برای قبول مسئولیت نیز افزایش مییابد.
- تربیت کودک باید با شخصیتدهی آغاز شود
- مسئولیتپذیری نتیجه طبیعی رشد شخصیت است
- رابطه مستقیم بین تقویت شخصیت و پذیرش مسئولیت وجود دارد
- والدین باید ابتدا به کودک شخصیت بدهند سپس انتظار مسئولیت داشته باشند
- هرچه مسئولیت بیشتری سپرده شود، نیاز به تقویت شخصیت بیشتر است
“انسان اول باید به بچه شخصیت بدهد، بعد از او مسئولیت بخواهد...” “هر چه انسان میخواهد مسئولیت بیشتری به بچه واگذار کند باید شخصیت بیشتری به او بدهد.”
این رویکرد تربیتی بر اساس آموزههای اسلامی تأکید میکند که تربیت کودکان باید بر اساس تقویت هویت و شخصیت آنان باشد تا بتوانند به طور طبیعی و خودجوش مسئولیتپذیر شوند.
