بهرام بیضایی، مثل خودش بود

دیدار با بهرام بیضایی در دهه شصت

در دهه شصت، گروه ادب و هنر کیهان محمل آمد و شد شخصیت‌های مختلفی از اصحاب فرهنگ و هنر بود و در نبود مجلات متنوع و اینترنت، پایگاه شاخصی در میان اهالی اندیشه شده بود. وقتی برای گفتگو با بهرام بیضایی به منزلش در حوالی خیابان فرصت تهران رفتیم، با سه نفر حاضر شدیم در حالی که استاد فقط دو صندلی داشت و از افزایش تعداد ما ناراحت بود. پس از حل مشکل صندلی، وارد حیاط قدیمی و اتاق‌های آجری تو در تو شدیم و به آشپزخانه رسیدیم که عکس بزرگی از سوسن تسلیمی بر دیوار نصب بود.

• استاد بیضایی اعلام کرد که اصلاً تلویزیون تماشا نمی‌کند و فقط به کار خود مشغول است
• در آن زمان که تهران تحت موشک‌باران بود و بسیاری به خارج شهر رفته بودند، استاد قصد فروش خانه را داشت
• گفتگوی مفصلی انجام نشد اما به نظر می‌رسد منزل توسط نفر سوم گروه خریداری شد
• رفتار و گفتار بیضایی کاملاً منحصر به فرد و متفاوت از دیگران بود
• او در آثار ماندگارش نیز همیشه خودش بود و مانند هیچکس دیگر نبود

"من اصلا تلویزیون هم نمی بینم و به کار خودم مشغولم..." "چرا سه نفرید؟ من فقط دو صندلی دارم!"

در میان صدها استادی که دیده بودم، کمتر کسی مانند بهرام بیضایی کاملاً خودش بود و در همه ابعاد زندگی و هنر منحصر به فرد عمل می‌کرد.