مولانا نبود، جهان شور عاشقانه را کم داشت

مولانا و جایگاه بی‌همتای او در عرفان ایرانی

اگر مولانا نبود، جهان بی‌گمان شور عاشقانه را کم می‌داشت. زبان مولانا فاخر، سرشار از شور و احساس، و آکنده از نبوغ در داستان‌پردازی است. این مجموعه توانست ایران را به زیباترین شکل ممکن بازسازی کند. مولانا در خانواده‌ای رشد یافته که پدرش بهاولد عارفی بزرگ بود و در قلب عرفان خراسان پرورش یافت. شخصیت‌های تاثیرگذار در زندگی مولانا شامل بهاولد، عطار، سنایی، برهان‌الدین محقق ترمذی، شمس تبریزی، صلاح‌الدین زرکوب و حسام‌الدین چلبی بودند.

• ملاقات با شمس زندگی مولانا را در سی‌وهشت‌سالگی دگرگون ساخت
• مثنوی معنوی اثری است که توانسته با فاصله از متون تعلیمی عرفانی پیش از خود، جامعه را بسازد
• دیوان شمس جایگزین غزلیات سنایی و عطار است با حضور پرشور، عاطفی و سرکش مولانا
• مولانا عشق عمیق‌ترین و وجدآساترین شکل ممکن را تجربه کرده است
• او به عنوان یک روانشناس به ژرفای وجود انسان می‌رود و لایه‌های پیچیده روان را تحلیل می‌کند

“مولانا آدمی است که به گفته هانری ماسه، هیچ جای دنیا شبیهش وجود ندارد.” “تو مگو همه به جنگند، ز صلح من چه آید - تو یکی نه‌ای، هزاری! تو چرا خود برافروز!”

مولانا به ما می‌آموزد که در دنیایی پر از تلخی و جنگ، می‌توان به صلح و دوستی اندیشید و با عشق به آبادی جهان پرداخت.