غیاث آبادی: سرمایهگذاری در مرمت آثار تاریخی نوعی «اقتصاد فرهنگی» است
یک مرمتگر پیشکسوت آثار تاریخی تأکید کرد که سرمایهگذاری در مرمت آثار تاریخی نوعی «اقتصاد فرهنگی» محسوب میشود و در ایران گاهی تفاوت میان مرمت و بازسازی نادیده گرفته میشود.
مرمت آثار تاریخی به عنوان اقتصاد فرهنگی
زهرا غیاث آبادی، مرمتگر پیشکسوت آثار تاریخی، سرمایهگذاری در مرمت را نوعی «اقتصاد فرهنگی» میداند که از طریق گردشگری، اشتغال و افزایش ارزش املاک تاریخی بازگشت سرمایه دارد. وی اشاره میکند که در ایران گاهی تفاوت بین مرمت و بازسازی نادیده گرفته میشود، در حالی که مرمت به معنای بازگرداندن روح مکان است، نه صرفاً تعمیر ظاهری. در کشورهای پیشرو مانند ایتالیا، مرمت بر پایه کمترین مداخله و قابلیت بازگشت انجام میشود، در حالی که در ژاپن از مصالح بومی و تکنیکهای سنتی استفاده میشود.
- مرمت باید احترام به رد زمان باشد و اصالت تاریخی اثر را حفظ کند
- در فرانسه، مرمت با «برنامه زندگی جدید» همراه است تا نقش بنا در شهر مشخص شود
- نمونههای موفق در ایران شامل مرمت خانههای تاریخی کاشان و بازار تبریز است
- هزینه فراموشی میراث تاریخی بسیار بیشتر از هزینه مرمت است
- آینده میراث وابسته به سواد مرمت و استفاده از فناوریهای دیجیتال مانند اسکن سهبعدی است
غیاث آبادی: «مرمت یعنی گفتوگوی احترامآمیز بین گذشته و آینده. هر بار که بنایی را نجات میدهیم، در واقع به آیندهمان احترام گذاشتهایم.»
«در اروپا، سرمایهگذاری در مرمت نوعی اقتصاد فرهنگی است؛ یعنی بازگشت سرمایه از طریق گردشگری، اشتغال و افزایش ارزش املاک تاریخی.»
