چلنگری؛ هنر سنتی گیلان در آستانه فراموشی
صنعت سنتی چلنگری که روزگاری نیاز اصلی کشاورزان و دامداران گیلان بود، امروز در سایه صنعتی شدن و کمبود حمایت‌ها در حال فراموشی است و هنرمندان این رشته برای حفظ آن تلاش می‌کنند.
چلنگری؛ میراث فراموش‌شده گیلان
صنعت چلنگری یا آهنگری سنتی که روزی از صنایع اصیل و کاربردی استان گیلان محسوب می‌شد، امروز در آستانه فراموشی قرار دارد. این هنر سنتی که در گذشته نیازهای اساسی کشاورزان و دامداران را تأمین می‌کرد، با ظهور صنایع نوین و مکانیزه شدن کشاورزی جایگاه خود را از دست داده است. هنرمندان قدیمی این رشته همچون هادی یاسور عینی در شهر کلاچای تنها از روی عشق و علاقه به ادامه این حرفه مشغول هستند، چرا که نسل جدید نه نیازی به محصولات سنتی حس می‌کند و نه رغبتی برای یادگیری این هنر دارد.
- ساخت محصولاتی مانند داس، چکش و میخ طویله برای کشاورزی و دامداری
- تبدیل شدن محصولات از کاربردی به تزئینی و نمادین
- فعالیت معدود چلنگران در مناطق فومن، ماسوله و املش
- ضرورت حمایت‌های بیمه‌ای برای انگیزه‌بخشی به هنرمندان
- تلاش برای معرفی این صنعت در گردشگری و صنایع دستی
لیلا رئوف، رئیس اداره میراث فرهنگی رودسر: «این صنعت بخشی از تاریخ و فرهنگ ملموس منطقه است که نسل به نسل منتقل شده و باید برای حفظ آن به عنوان هویت ملی تلاش کنیم.»
هادی یاسور عینی، هنرمند چلنگری: «چلنگری میراث ۷۰ ساله نیاکان ماست و دیدن دست‌ساخته‌های آن مروری بر تاریخ کهن این سرزمین است.»
با توجه به بی‌توجهی به برخی رشته‌های صنایع دستی و از بین رفتن کاربری آن‌ها، بسیاری از این هنرهای اصیل در خطر نابودی قرار گرفته‌اند. حفظ چلنگری نه تنها به عنوان یک میراث فرهنگی، بلکه به عنوان بخشی از هویت ملی نیازمند حمایت‌های جدی و برنامه‌ریزی مناسب است.