به خود بیاییم! تحلیل رویکرد ایران در برابر تهدیدات و فرصتهای بینالمللی
این تحلیل بر لزوم واقعبینی در سیاست خارجی ایران تأکید دارد و بررسی میکند که چرا مذاکره با ترامپ غیرعملی است. نویسنده بر بهرهگیری از فرصتهای اقتصادی با شرق و همسایگان تمرکز میکند.
تحلیل سیاست خارجی ایران در شرایط تحریم
این نوشتار به بررسی رویکرد ایران در قبال تهدیدات ترامپ و پیشنهادات مذاکره میپردازد. نویسنده معتقد است تکرار تهدید و پیشنهاد مذاکره از سوی آمریکا یک تکنیک روانی برای عادیسازی حمله احتمالی است. با اشاره به جنگ تحمیلی ۱۲ روزه و حمله به تأسیسات اتمی، بر غیرقابل اعتماد بودن طرف آمریکایی تأکید میشود.
- پیششرطهای غیرمنطقی: آمریکا غنیسازی صفر، کاهش برد موشکی و توقف نفوذ منطقهای را شرط مذاکره قرار داده است.
- وظیفه دیپلماسی: وزارت امور خارجه باید عذرخواهی رسمی ترامپ و تضمین عدم حمله را مطالبه کند.
- تمرکز بر فرصتها: به جای اتکا به غرب، باید با سازمان شانگهای، بلوک بریکس و ۱۵ کشور همسایه همکاری اقتصادی گستردهتری تعریف کرد.
"واقعبینی به جای رویاپردازی و کشف فرصتها به جای نگاه به دستان آغشته به خون ترامپ که تحریمها را بردارد یا خیر، بخش مهم و عظیمی از مشکلات را رفع میکند." در پایان، بر لزوم استفاده از پتانسیلهای داخلی و سرمایهگذاران خارجی غیرغربی برای خروج از شرایط سخت تأکید میشود.
