بررسی فقهی جواز ساخت و استفاده از سلاح هستهای در اسلام
نشست تخصصی در مجتمع حوزوی امام رضا(ع) با حضور صاحبنظران فقهی به بررسی ادله موافق و مخالف ساخت و استفاده از سلاحهای کشتار جمعی پرداخت. حجتالاسلام شفیعینیا و حجتالاسلام اسکندری دیدگاههای متفاوتی در مورد تطبیق قواعد فقهی بر سلاحهای مدرن ارائه کردند.
بررسی فقهی سلاحهای هستهای در اسلام
نشست علمی در مجتمع حوزوی امام رضا(ع) به بررسی جواز فقهی ساخت و استفاده از سلاحهای کشتار جمعی پرداخت. حجتالاسلام احمد شفیعینیا با استناد به آیاتی مانند «وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ» و قاعده «نفی السبیل»، آمادگی دفاعی را ضروری دانسته و معتقد است در شرایط اضطراری برای حفظ کیان مسلمین، داشتن ظرفیتهای بازدارنده جایز است. وی تأکید کرد که بحث او صرفاً در چارچوب ادله اولیه فقهی مطرح شده و تأییدی بیقید و شرط نیست.
- حجتالاسلام مصطفی اسکندری بر نیاز به تعریف دقیقتر از سلاح کشتار جمعی تأکید کرد
- تفاوت بنیادین منجنیق در سیره نبوی با بمب اتم در قابلیت کنترل اثرات
- توجه به پیامدهای گسترده و غیرقابل کنترل مانند تجربه هیروشیما
- عدم توانایی این سلاحها در تفکیک غیرنظامیان از نظامیان
اسکندری: «تطبیق سیره تاریخی بر مصادیق نوین بدون در نظر گرفتن قیود و تمییزات لازم، صحیح نیست»
شفیعینیا: «ادله حرمت معمولاً به استفاده عملی مربوط میشود، نه تولید یا نگهداری پیشگیرانه»
در نهایت، تصمیم نهایی در این زمینه منوط به نظر حکومت اسلامی و ولیفقیه عنوان شد.
