حافظ قهرمان مبارزه با ریاکاری و نماد عشق و آزادگی در ادب فارسی
عضو هیئت علمی دانشگاه رازی در مراسم بزرگداشت حافظ شیرازی تأکید کرد که شعر حافظ تجلی هویت ایرانی و بیانگر آزادگی، عشق حقیقی و مبارزه با ریاکاری در فرهنگ و عرفان ایرانی است.
جایگاه حافظ در ادبیات فارسی و جهانی
شعر حافظ آینه‌ای از اندیشه، حکمت، اخلاق و زیبایی‌های عرفانی ملت ایران است. ابراهیم رحیمی‌زنگنه، عضو هیئت علمی دانشگاه رازی، در مراسم بزرگداشت حافظ شیرازی بر جایگاه بی‌بدیل این شاعر در تاریخ ادبیات فارسی تأکید کرد. زبان فارسی به‌عنوان ستون اصلی هویت ایرانی، پیوند میان گذشته و امروز را حفظ کرده و در حوزه تمدنی ایران فرهنگی ریشه دارد.
- حافظ نماد عشق و آزادگی: عشق در شعر حافظ محور کمال انسانی و نیروی رهایی‌بخش از تعلقات دنیوی است
- مبارزه با ریاکاری: حافظ با زبان طنز و کنایه، زاهد و واعظ را به چالش می‌کشد و عرفان ملامتی را ترویج می‌دهد
- مفاهیم مثبت در شعر حافظ: واژه‌هایی مانند میخانه، رند و خرابات بیانگر عرفان خالص و ارتباط صادقانه انسان با خداست
- اهمیت زبان فارسی: هر اقدام تضعیف‌کننده زبان فارسی، خیانت به ملت ایران محسوب می‌شود
- ثروت فرهنگی ایران: شاعران بزرگی مانند فردوسی، سعدی، مولانا و حافظ سرمایه‌ای جاودانه برای بشریت هستند
“حافظ در شعر خود عشق را به‌عنوان محور کمال انسانی معرفی می‌کند. در نظر او عشق همان نیرویی است که انسان را از تعلقات دنیوی رها می‌سازد.” “زبان فارسی نه زبان قومی خاص، بلکه زبان وحدت‌بخش همه اقوام ایرانی است.”
حافظ نه تنها قله ادبی ایران، بلکه از بزرگ‌ترین چهره‌های ادبیات جهانی است که اندیشه‌های ناب انسانی او چراغ راه ملت ایران و تمام بشریت محسوب می‌شود.