شهادت سید مصطفی خمینی؛ جرقهای در مسیر خیزش ملت ایران
در نخستین روزهای آبان ۱۳۵۶، خبر درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی، موجی از اندوه و بیداری را در میان ایرانیان برانگیخت. رحلت ناگهانی او به عاملی تعیینکننده در تسریع روند انقلاب اسلامی بدل شد.
شهادت سید مصطفی خمینی و نقش آن در انقلاب اسلامی
شهادت سید مصطفی خمینی در اول آبان ۱۳۵۶ نقطهعطفی در تاریخ معاصر ایران بود. این واقعه که با نشانههای مرگ مشکوک همراه بود، به سرعت به عاملی برای بیداری عمومی و تسریع روند انقلاب اسلامی تبدیل شد. سید مصطفی که از چهرههای برجسته مبارز علیه رژیم پهلوی بود، نه تنها فرزند امام خمینی محسوب میشد بلکه عالمی مجتهد، متفکر و مبارزی خستگیناپذیر بود. مراسم بزرگداشت او در شهرهای مختلف ایران به سرعت به اجتماعات سیاسی ضد حکومت تبدیل شد و زمینهساز قیام ۱۹ دی ۱۳۵۶ گردید.
- نقش سید مصطفی در ساماندهی اعتراضات مردم پس از واقعه مدرسه فیضیه
- فعالیتهای سیاسی او در ارتباط با گروه فداییان اسلام و مبارزان ضد رژیم
- تبعید به ترکیه و سپس عراق همراه با امام خمینی
- تألیف آثار فقهی و فلسفی مهم در دوران تبعید
- روحیه خیرخواهی و کمک به نیازمندان که زبانزد خاص و عام بود
امام خمینی در واکنش به شهادت فرزندش فرمودند: “مصطفی امید آینده اسلام بود.”
بسیاری از مورخان این واقعه را “جرقه آغازین انقلاب اسلامی” دانستهاند.
شهادت سید مصطفی خمینی نه تنها ضایعهای برای خانواده امام بود، بلکه به تحولی تاریخی در مسیر مبارزات مردم ایران تبدیل شد. این واقعه سکوت را شکست و خواب زمستانی ملت را بیدار کرد، به طوری که امام خمینی سالها بعد آن را “از الطاف خفیه الهی” خواندند.
