آلاینده‌های محیطی پرخاشگری و اختلالات اضطرابی را افزایش می‌دهند

تأثیر آلاینده‌های محیطی بر سلامت روان

بر اساس اظهارات محمدرضا شعربافچی‌زاده، متخصص روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، آلاینده‌های محیطی به‌ویژه فلزات سنگین مانند سرب و جیوه و مواد شیمیایی مختل‌کننده سیستم هورمونی مانند بی‌فنول A، تأثیرات عمیق و جبران‌ناپذیری بر سلامت جسمی و روانی افراد دارند. وی در نخستین کنفرانس تازه‌های علمی آلاینده‌های محیطی تأکید کرد که حد ایمن مواجهه با این مواد صفر است و حتی کوچک‌ترین تماس می‌تواند عوارض درازمدت داشته باشد.

• کاهش ضریب هوشی کودکان: مواجهه با فلزات سنگین می‌تواند باعث کاهش ۶ تا ۷ واحدی ضریب هوشی در کودکان شود
• اختلالات رشد جنین: این مواد می‌توانند از جفت عبور کرده و بر رشد جنین تأثیر منفی بگذارند
• مشکلات رفتاری و شناختی: تا ۶۶ درصد مطالعات نشان داده آلاینده‌ها احتمال اختلالات اضطرابی و آسیب‌های نورولوژیکال را افزایش می‌دهند
• تأثیر بر بزرگسالان: در بازه‌های طولانی‌مدت خطر آلزایمر و در بازه‌های کوتاه‌مدت افزایش پرخاشگری گزارش شده است
• مکانیسم آسیب: آلاینده‌ها از طریق التهاب عصبی و تغییرات اپی‌ژنتیکی به بدن آسیب می‌رسانند

شعربافچی‌زاده تأکید کرد: "حد ایمن مواجهه با این فلزات صفر است، به این معنا که حتی کوچک‌ترین میزان تماس با آن‌ها می‌تواند عوارض درازمدت و جبران‌ناپذیری به دنبال داشته باشد."

وی افزود: "حفاظت از مادران باردار و کودکان در برابر آلاینده‌ها، نه‌تنها به بهبود سلامت جسمی و روانی آن‌ها کمک می‌کند بلکه از بروز مشکلات اجتماعی و اقتصادی در آینده نیز جلوگیری خواهد کرد."

این متخصص بر ضرورت پیشگیری هوشمندانه از دوران بارداری و کودکی و اتخاذ سیاست‌های مؤثر برای کاهش آلودگی‌های محیطی تأکید کرد.