هنر جنگ در عصر جنگ‌های اجتماعی؛ ضرورت بازنگری در روایت‌های هنری

هنر جنگ در عصر جدید

تحلیل جنگ ۱۲ روزه نشان می‌دهد که شکل جنگ به‌طور بنیادین تغییر کرده و از نبرد با خط مقدم مشخص به جنگ‌های عمدتاً اجتماعی تبدیل شده است. در دوران دفاع مقدس تمایز بین جبهه و پشت جبهه وجود داشت، اما در جنگ جدید همه جا خط مقدم است. این تحول مستلزم خلق تولیدات هنری متعلق به زمانه حاضر است.

مشکلات اصلی روایت‌گری جنگ

• محتوازدگی: عدم موفقیت در ترکیب فرم و محتوا
• عدم تعادل شنیداری-دیداری: وابستگی بیش از حد به تاریخ شفاهی
• فاصله از واقعیت: نیاز به مشاهده مستقیم میدان
• ضعف در پرداخت سوژه: ایده‌زدگی بدون توسعه دراماتیک

"هنرمند حقیقی کسی است که توان ترکیب فرم و محتوا را توأمان داشته باشد" "واقعیت را می‌توان فرودگاه هواپیمای خیال دانست"

راهکارهای بهبود روایت‌گری

پژوهش دراماتیک در دو مرحله ضروری است: اول درونی کردن سوژه با پایبندی به موضوع کلان و جمع‌آوری جزئیات زندگی، و دوم تکثیر سوژه به گونه‌ای که مخاطب با اثر شناسایی شود. ابراهیم حاتمی‌کیا به عنوان الگوی هنرمند میدانی معرفی می‌شود که با مشاهده مستقیم و جمع‌آوری دیتا از واقعیت، فلسفه جنگ ایرانی را به زبان سینما روایت می‌کند.

کار هنری خوب مانند غذای ایرانی به زمان نیاز دارد و نباید به فست‌فودهای هنری تبدیل شود. روایت جزئیات پنهان زندگی و مشاغل مختلف می‌تواند پایه‌های تولید آثار ماندگار در عصر جنگ‌های اجتماعی باشد.