|
در حال بارگذاری...
مفهوم حجاب در فرهنگ ایرانی نه تنها یک امر دینی بلکه نشانه‌ای از وقار، خرد و هویت زن ایرانی است که در اشعار شاهنامه و دیگر شاعران نامدار قابل مشاهده می‌باشد.
مفهوم حجاب در فرهنگ ایرانی ریشه‌ای عمیق دارد و از دیرباز نه تنها به عنوان یک دستور دینی، بلکه به عنوان نماد وقار، خرد و هویت زن ایرانی مطرح بوده است. شاهنامه فردوسی به خوبی این مفهوم را در قالب داستان‌های حماسی خود به تصویر کشیده است.
منیژه در شاهنامه می‌گوید: "کس از پرده بیرون ندیدی مرا. نه هرگز کس آوا شنیدی مرا" سعدی نیز می‌سراید: "دوست دارم که بپوشی رخ همچون قمرت، تا چو خورشید نبینند به هر بام و برت"
حجاب در فرهنگ ایرانی مفهومی چندوجهی است که علاوه بر پوشش جسمی، ابعاد فرهنگی، اجتماعی و معنوی را در بر می‌گیرد و در طول تاریخ از دوران باستان تا معاصر تداوم داشته است.