وقتی داستان به خاطره میرسد؛ تحلیل کتاب «خاک و خاطره» احمد دهقان
قاسمعلی فراست در یادداشتی به بررسی کتاب جدید احمد دهقان میپردازد که مرز میان داستان و واقعیت را از میان برمیدارد و نشان میدهد خاطره ادامه طبیعی داستان است.
تحلیل کتاب «خاک و خاطره» احمد دهقان
قاسمعلی فراست در این یادداشت به بررسی کتاب جدید احمد دهقان با عنوان «خاک و خاطره» میپردازد. این کتاب نه داستان است و نه خاطره، بلکه درباره خاطرهنگاری و شیوههای مختلف آن صحبت میکند. دهقان در این اثر به معرفی گونههای مختلف خاطرهنگاری پرداخته و برای هر کدام مثالهای مستندی ارائه میدهد.
- تاریخچه خاطرهنگاری: نویسنده اشاره میکند که انسانگرایی از دوره رنسانس شکل گرفت و خاطرهنگاری به عنوان ژانری برای بازگویی حالات شخصی انتخاب شد
- تفاوت با داستان: در خاطرهنگاری با خویشتن بیپرده خود روبهرو میشویم در حالی که در داستان بخشی از خود را به صورت غیرمستقیم نشان میدهیم
- نمونههای تأثیرگذار: کتاب شامل خاطرات تلخ و تأثیرگذاری است مانند خاطره یعقوب مرادی از اسارت
- نقدهایی بر کتاب: فراست با برخی دیدگاههای دهقان مانند بیفایده بودن خاطرات قهرمانان مخالف است
- طراحی جلد: طراحی هوشمندانه جلد کتاب که عکسی از نویسنده در حال تفکر عمیق را نشان میدهد
"خواهرم گفت مادر خیلی به یاد شما بود... قبل از رحلت از ما خواست طوری قرارش دهیم که رویش طرف در اتاق باشد" "قهرمانان تقریبا به درد خاطرات جنگی نمیخورند. خیلی به کانون ارزشهای جنگی نزدیکند"
کتاب «خاک و خاطره» اثری جذاب و خواندنی است که مخاطب را با مفاهیم عمیق خاطرهنگاری آشنا میکند.
