گاو اصیل سیستانی؛ میراث ژنتیکی و اقتصادی ایران
نژاد کهن گاو سیستانی با مقاومت بالا در اقلیم سخت، به عنوان گنجینهای اقتصادی و ژنتیکی در حال احیا و توسعه است. این نژاد بومی دارای ویژگیهای ممتاز در تولید گوشت و شیر بوده و نقش کلیدی در امنیت غذایی منطقه دارد.
گاو اصیل سیستانی؛ میراث ارزشمند ایران
نژاد گاو اصیل سیستانی یکی از کهن‌ترین و مقاوم‌ترین نژادهای دامی ایران به‌شمار می‌رود که در منطقه سیستان و بلوچستان پرورش می‌یابد. این نژاد به‌دلیل سازگاری بالا با شرایط سخت اقلیمی، کمبود آب و گرمای شدید، جایگاه ویژه‌ای در حفظ امنیت غذایی و تولید پایدار دارد. ویژگی‌هایی چون مقاومت در برابر بیماری‌ها، توانایی تغذیه با علوفه کم‌کیفیت و تولید شیر و گوشت قابل قبول، آن را به یکی از سرمایه‌های ژنتیکی ارزشمند کشور تبدیل کرده است.
- ضریب تبدیل مناسب ۸ به ۱ و افزایش وزن روزانه بین ۱۰۰۰ تا ۱۲۰۰ گرم
- بازدهی لاشه ۷۵٪ و مقاومت در برابر بیماری‌های مناطق گرمسیری
- توانایی تولیدمثل بالا در شرایط سخت اقلیمی
- هزینه نگهداری پایین‌تر نسبت به نژادهای وارداتی
- قانع بودن به جیره‌های غذایی با کیفیت پایین
"۷۵ درصد از وزن گاو سیستانی، گوشت قرمز با کیفیت است و این نژاد در رده دام‌های گوشتی ممتاز قرار دارد."
"پرورش گسترده گاو سیستانی می‌تواند علاوه بر تأمین نیاز کشور به گوشت، از مهاجرت روستاییان جلوگیری کند."
با کاهش جمعیت این نژاد به‌دلیل ورود دام‌های غیربومی، خطر انقراض آن افزایش یافته است. در حال حاضر تنها هسته خالص این نژاد در ایستگاه تحقیقات دامپروری زهک نگهداری می‌شود و پیش‌بینی می‌شود با حمایت‌های لازم، جمعیت آن تا پنج سال آینده به ۲۰۰۰ رأس افزایش یابد.