بازی رسانه‌ای با حقوق زنان؛ وقتی واقعیت قربانی اهداف سیاسی می‌شود
مقالهای که به تحلیل بهره‌برداری رسانه‌ها از مسئله خشونت علیه زنان برای اهداف سیاسی می‌پردازد و به ویژه گزارش روزنامه هم‌میهن درباره پرونده پژمان جمشیدی را مورد نقد قرار میدهد.
بازی رسانه‌ای با حقوق زنان
این مقاله به تحلیل بهره‌برداری سیاسی رسانه‌ها از مسئله خشونت علیه زنان می‌پردازد. نویسنده با اشاره به پرونده اتهام تجاوز علیه پژمان جمشیدی، به طور خاص گزارش روزنامه هم‌میهن را نقد می‌کند که با انتشار تصویری از زنی با چادر مشکی در کنار تیتر «ناگسته‌های سوپراستار»، به طور ناخودآگاه پیوندی بین حجاب و خشونت جنسی برقرار کرده است. نویسنده استدلال می‌کند که چنین رویکردی نه تنها به قربانی کمک نمی‌کند، بلکه کرامت زن و باورهای مذهبی جامعه را نیز زیر سؤال می‌برد.
- خشونت علیه زنان مسئله‌ای انسانی و اخلاقی است، نه صرفاً جنسیتی یا سیاسی.
- رسانه‌ها باید با احتیاط و احترام به چنین پرونده‌هایی بپردازند، نه از رنج قربانی برای مقاصد جناحی استفاده کنند.
- گره زدن مسئله خشونت با حجاب، چه برای دفاع یا تخریب، بی‌انصافی در حق همه زنان است.
- به نظر نویسنده، هدف واقعی چنین رسانه‌هایی ممکن است ضربه زدن به انسجام اجتماعی و تخریب چهره زن مسلمان باشد.
“هیچ تیتر و تصویری حق ندارد از رنج یک انسان برای مقاصد سیاسی یا جناحی بهره ببرد.” “زن قربانی نیاز به دیده‌شدن دارد، نه برای جنجال، بلکه برای عدالت و درمان.” در نهایت، مقاله تأکید می‌کند که حمایت واقعی از زنان قربانی، مستلزم روایت صادقانه و احترام به کرامت آنان، فارغ از هرگونه جهت‌گیری سیاسی است.