گذار از کشاورزی ناپایدار به اقتصاد روستامحور: راهکار توسعه پایدار ملی

اقتصاد روستامحور؛ راهبردی ضروری برای توسعه پایدار

اقتصاد روستامحور تنها یک گزینه نیست، بلکه تنها راهبرد ممکن برای عبور از چالش‌های اقتصادی-اجتماعی کشور و تحقق توسعه پایدار ملی محسوب می‌شود. با وجود این، مسیر تبدیل این "امکان ذاتی" به "واقعیت عینی" همواره با موانع و اشتباهات راهبردی مواجه بوده است. دولت‌های مختلف در ادوار گوناگون با ابزارهای متنوعی سعی در حمایت از بخش کشاورزی داشته‌اند، اما این اقدامات عمدتاً ماهیتی ترمییمی و کوتاه‌مدت داشته و فاقد نگاه یکپارچه و بلندمدت بودند.

• تمرکز صرف بر افزایش تولید بدون توجه به زنجیره ارزش
• نگرش بخشی و جزیره‌ای به مقوله روستا و کشاورزی
• دولتی کردن اقتصاد روستا و تضعیف کارآفرینی
• پرداخت یارانه‌های نقدی غیرهدفمند
• غفلت از ظرفیت تعاونی‌های روستایی

"روستا تنها محل تولید کشاورزی نیست، بلکه یک اکوسیستم پیچیده اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است."

"تعاونی‌های روستایی واقعی و مردمی می‌توانند با یکپارچه‌سازی خرده‌مالکی‌ها، امکان مکانیزاسیون و بازاریابی متمرکز را فراهم آورند."

برای گذر از وضعیت موجود، چهار پیشنهاد سیاستی ارائه شده است: تدوین سند ملی توسعه پایدار روستامحور، گذار از حمایت قیمتی به حمایت از زنجیره ارزش، توانمندسازی نهادهای محلی، و ایجاد نظام یکپارچه اطلاعات. این تحول بنیادین نیازمند عزم ملی و سرمایه‌گذاری بلندمدت است.