گذار از کشاورزی ناپایدار به اقتصاد روستامحور: راهکار توسعه پایدار ملی
اقتصاد روستامحور تنها راه عبور از بحرانهای کشور و تحقق توسعه پایدار ملی است. این نوشتار به واکاوی موانع و ارائه پیشنهاداتی برای بازطراحی حکمرانی در این عرصه حیاتی میپردازد.
اقتصاد روستامحور؛ راهبردی ضروری برای توسعه پایدار
اقتصاد روستامحور تنها یک گزینه نیست، بلکه تنها راهبرد ممکن برای عبور از چالشهای اقتصادی-اجتماعی کشور و تحقق توسعه پایدار ملی محسوب میشود. با وجود این، مسیر تبدیل این "امکان ذاتی" به "واقعیت عینی" همواره با موانع و اشتباهات راهبردی مواجه بوده است. دولتهای مختلف در ادوار گوناگون با ابزارهای متنوعی سعی در حمایت از بخش کشاورزی داشتهاند، اما این اقدامات عمدتاً ماهیتی ترمییمی و کوتاهمدت داشته و فاقد نگاه یکپارچه و بلندمدت بودند.
- تمرکز صرف بر افزایش تولید بدون توجه به زنجیره ارزش
- نگرش بخشی و جزیرهای به مقوله روستا و کشاورزی
- دولتی کردن اقتصاد روستا و تضعیف کارآفرینی
- پرداخت یارانههای نقدی غیرهدفمند
- غفلت از ظرفیت تعاونیهای روستایی
"روستا تنها محل تولید کشاورزی نیست، بلکه یک اکوسیستم پیچیده اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است."
"تعاونیهای روستایی واقعی و مردمی میتوانند با یکپارچهسازی خردهمالکیها، امکان مکانیزاسیون و بازاریابی متمرکز را فراهم آورند."
برای گذر از وضعیت موجود، چهار پیشنهاد سیاستی ارائه شده است: تدوین سند ملی توسعه پایدار روستامحور، گذار از حمایت قیمتی به حمایت از زنجیره ارزش، توانمندسازی نهادهای محلی، و ایجاد نظام یکپارچه اطلاعات. این تحول بنیادین نیازمند عزم ملی و سرمایهگذاری بلندمدت است.
