انتخابات تناسبی در تهران؛ فرصتی برای بازنگری در حکمرانی شهری

انتخابات تناسبی در تهران و تأثیر آن بر مدیریت شهری

تصمیم اخیر برای اجرای مدل انتخابات تناسبی در کلان‌شهر تهران نقطه عطفی در سیاست‌گذاری انتخاباتی کشور محسوب می‌شود. این تغییر اگر بر اساس ارزیابی دقیق و شناخت درست از ساختار مدیریت شهری انجام شود، می‌تواند به ارتقای پاسخ‌گویی سیاسی و تقویت نقش نهادهای حزبی منجر گردد. اما اجرای شتاب‌زده آن ممکن است باعث چندپارگی در تصمیم‌گیری و کاهش کارآمدی شورا شود. هدف اصلی از این اصلاح، ارتقای کیفیت نمایندگی و افزایش سهم واقعی رأی‌دهندگان در تصمیمات محلی است.

• تقویت نقش احزاب در سطح محلی و افزایش پاسخ‌گویی سیاسی
• لزوم بستر نهادی مناسب برای اجرای موفق مدل تناسبی
• تفاوت مأموریت سیاسی مجلس با مأموریت مدیریتی شوراهای شهری
• خطر شکل‌گیری شورای چندپاره در صورت اجرای نادرست
• ضرورت اجرای مرحله‌ای و آزمون تجربی در شهرهای متوسط

“تهران امروز بیش از هر زمان دیگری به تصمیم‌گیرانی نیاز دارد که از تجربه میدانی، دانش کارشناسی و روحیه همگرایی برخوردار باشند.”

“مدیریت شهری نیازمند ثبات، پیش‌بینی‌پذیری و اعتماد عمومی است. هیچ تغییری با نیت اصلاح نباید این سه عنصر را تضعیف کند.”

انتخابات تناسبی می‌تواند گامی رو به جلو در مسیر مردم‌سالاری محلی باشد، به شرطی که با واقعیت‌های نهادی و ظرفیت‌های مدیریتی هماهنگ شود. شورای شهر تهران باید به کانون خرد جمعی و تصمیم‌سازی تخصصی تبدیل شود، نه میدان رقابت‌های حزبی فرساینده.