حکایت زنی که رنجش را به روایت فرهنگی تبدیل کرد

حکایت زنی که رنج را به روایت تبدیل کرد

اشرف رجایی، نویسنده اصفهانی کتاب “موهبتی به نام سرطان” در نشست فرهنگی «از کتاب تا زندگی» تجربه شخصی خود از مواجهه با بیماری سرطان و تبدیل آن به اثر ادبی را به اشتراک گذاشت. وی تأکید کرد که نوشتن این کتاب نه تنها نوعی درمان برای خودش بوده، بلکه تلاشی است برای تبدیل رنج به آگاهی و الهام‌بخشی به دیگران. رجایی باور دارد که گفت‌وگو درباره درد می‌تواند آغاز همدلی و درک متقابل در جامعه باشد.

• نوشتن به عنوان درمان: رجایی توضیح داد که در دوران بیماری، نوشتن به پناهگاهی برای او تبدیل شد و هر جمله‌ای که می‌نوشت بخشی از اضطراب درونش را کاهش می‌داد.
• تبدیل ترس به معنا: نویسنده با اشاره به عنوان کتاب گفت که سرطان برایش موهبتی بود زیرا فرصتی برای شناخت دوباره خود و معنابخشی به زندگی فراهم کرد.
• نقش ادبیات در تاب‌آوری: رجایی معتقد است ادبیات می‌تواند در سخت‌ترین لحظات زندگی، پناهگاه انسان باشد و به او امید دهد.
• نیاز به فرهنگ گفت‌وگو: وی بر لزوم تغییر نگاه جامعه به بیماران تأکید کرد و گفت که بیماران بیش از ترحم، به همدلی آگاهانه نیاز دارند.
• اثرگذاری کتاب بر خوانندگان: رجایی اظهار کرد که بازخوردهای خوانندگان نشان داده کتاب توانسته نگاه آنان به زندگی را تغییر دهد.

“اگر کتاب من بتواند حتی برای یک نفر الهام‌بخش باشد، احساس می‌کنم رسالتش را انجام داده است.” “رنج بخشی از انسان بودن است و نوشتن به ما کمک می‌کند تا آن را بفهمیم و با آن کنار بیاییم.”

کتاب “موهبتی به نام سرطان” روایتی صمیمی از پیوند ادبیات با تجربه زیستن است و نشان می‌دهد که چگونه می‌توان از دل تاریکی، نور امید را بازیافت.