مسکن استیجاری؛ ایده‌ای قدیمی برای مشکلی همیشگی
تصویب جزئیات عرضه مسکن استیجاری با دو مدل «تامین واحدهای مسکونی آماده» و «ساخت مسکن استیجاری» برای زوج‌های جوان و کارگران در شورای عالی مسکن. تحلیل کارشناسی درباره چالش‌های اجرایی و مقایسه با مدل‌های جهانی.
مسکن استیجاری و چالش‌های اجرایی آن
طرح مسکن استیجاری با دو مدل «تامین واحدهای مسکونی آماده» و «ساخت مسکن استیجاری» برای زوج‌های جوان و کارگران در شورای عالی مسکن به تصویب رسید. این ایده‌ای قدیمی است که اولین بار در قانون سال ۱۳۷۷ با عنوان «تشویق احداث و عرضه واحدهای مسکونی استیجاری» مطرح شد اما هیچ‌گاه به طور کامل اجرایی نشد. کارشناسان معتقدند بروکراسی اداری پیچیده، نبود منابع مالی کافی، دخالت چندین نهاد و انتخاب مکان‌های نامناسب از دلایل اصلی شکست این طرح‌ها بوده‌است.
- در دنیا شهرداری‌ها متولی اصلی مسکن استیجاری هستند
- شهرداری‌های ایران برخلاف نمونه‌های جهانی عمل می‌کنند
- وزارت راه و شهرسازی صلاحیت لازم برای این امر را ندارد
- نیاز به شفافیت و هماهنگی بین‌دستگاهی ضروری است
- طرح حاضر تنها ۷۰ هزار واحد در سال پیش‌بینی کرده در حالی که ۷ میلیون مستأجر وجود دارد
مجید گودرزی: «در دنیا شهرداری‌ها از محل دریافت مالیات و عوارض اقدام به ساخت واحدهای استیجاری می‌کنند»
گودرزی: «عملکرد وزارت راه در زمینه واگذاری زمین رایگان و نهضت ملی مسکن قابل دفاع نیست»
پرسش‌های بی‌پاسخ زیادی درباره نحوه تعیین نرخ اجاره، ظرفیت واقعی طرح و تاثیر آن بر بازار وجود دارد که نیازمند پاسخ‌گویی دولت است.