پزشکیان، چهره راه‌حل باشد؛ بَشیرِ اقدام، نه نَذیرِ اضطراب

نقش پزشکیان در بحران انرژی ایران

این تحلیل به بررسی موقعیت مسعود پزشکیان در مواجهه با بحران‌های انرژی از جمله سهمیه‌بندی بنزین می‌پردازد. نویسنده استدلال می‌کند که پزشکیان که زمانی نماد اعتماد عمومی بود، اکنون در رسانه‌ها بیشتر به‌عنوان "نذیر" و هشداردهنده‌ای بدون راه‌حل ترسیم می‌شود. در بزنگاه تصمیم‌گیری درباره بنزین، دولت پزشکیان با آزمونی چندبعدی درباره قیمت سوخت، زیرساخت‌ها، عدالت اجتماعی و آینده سیاست‌ورزی در ایران روبروست.

• تجربه قمارهای پیشین با بنزین نشان داده که بی‌برنامگی به بی‌اعتمادی و بی‌ثباتی می‌انجامد.
• پیشنهاد می‌شود پزشکیان از مرز هشدار عبور کرده و به میدان اقدام عملی وارد شود.
• طرح سهمیه‌بندی بنزین باید با عدالت و شفافیت همراه باشد تا به یک اصلاح اجتماعی تبدیل شود.
• مردم طبقه متوسط که پزشکیان را نماد خود می‌دانند، بیش از هر چیز به راه‌حل‌های روشن نیاز دارند.
• موفقیت در گرو تکیه به خرد جمعی، فاصله از منطق حسابداری صرف و نزدیکی به منطق اعتماد عمومی است.

"پزشکیان می‌تواند نشان دهد که صداقتش صرفاً در بیان بحران نیست، در ساختن راه‌حل نیز کوشا بوده است."

"اگر کابینه‌اش به خرد جمعی تکیه کند... می‌تواند امید را بازسازی کند."

نویسنده نتیجه می‌گیرد که بازسازی زیرساخت‌های کشور از نظر فنی و اعتمادی، از چهره‌ای آغاز می‌شود که به‌جای ترساندن، راه نشان می‌دهد.