بازیابی هویت گمشده پسران امروز با تقویت رابطه پدر پسری
رابطه پدر و پسری به عنوان ظرفیت اساسی برای شکل‌گیری خانواده موفق در جامعه اسلامی ضروری است. نوشته محمد جواد فلاح به چالش‌های این رابطه و پیامدهای غفلت از آن می‌پردازد.
نقش حیاتی رابطه پدر و پسری در شکل‌گیری هویت مردانه
رابطه پدر و پسری از دیرباز یکی از اساسی‌ترین روابط در شکل‌گیری شخصیت و هویت مردانه بوده است که امروزه در جامعه با چالش‌های عمیقی روبرو است. غفلت از این رابطه سرنوشت‌ساز می‌تواند پیامدهای ویرانگری برای نسل آینده و کانون خانواده داشته باشد. تجربه فرانتس کافکا در کتاب «نامه به پدر» نمونه‌ای گویا از رابطه مخدوش پدر و پسری است که روایتگر رنج پسرانی است که در سایه پدرانی مستبد و تحقیرگر به مرز خودکشی می‌رسند.
- پسران هویت مردانه خود را در آینه رفتار، منش و خلق‌وخوی پدران جست‌وجو می‌کنند
- نقش‌های ضعیف مردانه از جانب پدران، پسرانی را به جامعه تقدیم می‌کند که در پریشانی ایفای نقش‌های مردانه هویت خود را گم می‌کنند
- پدران امروز مدل‌های رفتاری متناقض و ناقصی ارائه می‌دهند که از بی‌تفاوتی تا سخت‌گیری متغیر است
- شکل‌گیری هویت مردانه پسران در بستری ناسازگار و نامنسجم صورت می‌گیرد
- کوتاهی پدران در ایفای نقش شایسته پدری و همسری، خانواده کنونی را با تلاطم مواجه می‌سازد
«علاقه‌ای به کارهای تجاری نداشتم… تو با ناسزا و تهمت و عبارات تند همیشه تصمیم‌های مرا به سخره می‌گرفتی» - فرانتس کافکا هدف نهایی، «تربیت مردان تأثیرگذار و شایسته در پرتو رابطه صحیح پدر و پسری» است
برای خروج از این بحران، باید به تبیین جایگاه و نقش پدر و پسر در شکل‌گیری مرد تراز اسلامی و ملی همت گماشت. مرد آرمانی واجد ویژگی‌هایی مانند استقلال شخصیتی، توان فکری بالا، قدرت تصمیم‌گیری و مسئولیت‌پذیری است که در پرتو رفتارهای پدرانه رشد می‌کند.