پول در لیگ آزاد، سکوت در لیگ فرنگی؛ تضادی که انگیزه را می‌کُشد
لیگ برتر کشتی فرنگی با سقف قرارداد کمتر از یک میلیارد تومان در حالی برگزار می‌شود که لیگ آزاد با قراردادهای چند میلیاردی ملی‌پوشان، شکاف بزرگی میان دو رشته ایجاد کرده است.
تضاد مالی در لیگ‌های کشتی ایران
در شرایطی که کشتی ایران یکی از درخشان‌ترین مقاطع تاریخ خود را تجربه می‌کند و هر دو رشته آزاد و فرنگی در مسابقات جهانی قهرمان شدند، لیگ‌های داخلی با تضاد مالی چشمگیری مواجه هستند. لیگ آزاد با قراردادهای چند میلیاردی برای ستارگانی مانند حسن یزدانی و امیرحسین فیروزپور در مرکز توجه قرار دارد، درحالی که لیگ فرنگی با سقف قرارداد کمتر از ۸۰۰ میلیون تومان و حضور محدود چهره‌های شاخص جهانی روبه‌روست.
- شکاف انگیزشی: قراردادهای چند میلیاردی در آزاد در مقابل پیشنهادهای ناچیز برای فرنگی‌کاران عنوان‌دار
- تعداد تیم‌های محدود: تنها شش تیم در هر لیگ که تنها چهار تیم در آزاد و دو تیم در فرنگی واقعاً مدعی محسوب می‌شوند
- سطح رقابت پایین: تعداد کم تیم‌ها باعث کاهش شدت رقابت و ترجیح ملی‌پوشان برای حضور در اردوهای تیم ملی
- نبود برنامه‌ریزی اقتصادی: هزینه‌های بدون چارچوب در آزاد و نبود حمایت مالی کافی در فرنگی
- نیاز به بازنگری ساختاری: کشتی ایران نیازمند اصلاح سیستم اقتصادی و مدیریتی لیگ‌ها برای بازگشت قهرمانان به تشک
“وقتی یک کشتی‌گیر آزادکار برای دو مبارزه ۶ دقیقه‌ای قراردادی چند میلیاردی امضا می‌کند، اما قهرمان فرنگی جهان حتی با یک‌دهم آن مبلغ هم روبه‌رو نمی‌شود، نتیجه چیزی جز بی‌میلی و بی‌انگیزگی نخواهد بود.”
“لیگ باید به جایی بازگردد که معیار اصلی حضور مستمر قهرمانان و مدال آوران باشد.”
این وضعیت نه تنها مسئله‌ای مالی بلکه نشانه‌ای از شکاف عمیق در توجه و سرمایه‌گذاری بین دو رشته است که تهدیدی جدی برای پویایی و آینده کشتی ایران محسوب می‌شود.
