مادر مخوف از نگاه منتقدان؛ تولد معنا در سکوت و اختلال بدن
نشست نقد نمایش مادر مخوف به کارگردانی عرفان آیتی در اصفهان برگزار شد. منتقدان بر نقش زبان بدن به عنوان جایگزین گفتار و حامل اندیشه فلسفی در این اثر تأکید کردند.
تحلیل نمایش مادر مخوف از نگاه منتقدان
نشست نقد نمایش مادر مخوف به کارگردانی عرفان آیتی با حضور منتقدان و هنرمندان حوزه‌های تجسمی و نمایشی در اصفهان برگزار شد. این نمایش که به عنوان یکی از آثار بحث‌برانگیز تئاتر معاصر اصفهان شناخته می‌شود، با تکیه بر زبان بدن، حذف گفت‌وگوهای خطی و استفاده از ارجاعات فلسفی توجه جامعه هنری را جلب کرده است.
دیدگاه‌های منتقدان
- احسان روح‌الامین: نمایش را روایتی از ذهن معاصر دانست که در مرز برزخ و واقعیت در جست‌وجوی معنای از دست‌رفته است
- مرتضی بصراوی: بر چندروایتی بودن قصه و فروپاشی معنا در صحنه تأکید کرد
- مهدی تمیزی: استفاده از نور و بدن را به عنوان ارجاعات تصویری در بازنمایی ایمان و اضطرار تحلیل کرد
ویژگی‌های اجرایی
- استفاده از بدن به عنوان نخستین حامل معنا
- ایجاد ابهام و شکست به جای وضوح در ساخت معنا
- حضور نمادین پدر غایب به عنوان ساختار قدرت
- سکوت به عنوان اوج معنا
"معنا زمانی زنده می‌شود که در معرض تهدید و فروپاشی قرار گیرد" - عرفان آیتی "این نمایش برزخی است میان پدر، مادر و فرزندی که از جهان اسطوره رانده شده" - احسان روح‌الامین
این نشست نشان داد تئاتر اصفهان می‌تواند عرصه‌ای برای تأملات فلسفی و زیبایی‌شناختی باشد.
