روزی که رهی خزان شد/ پایانی بر «بابا شمل» و «تهران مصور»
رهی معیری از غزل‌سرایان برجسته معاصر ایران که در ۲۴ آبان ۱۳۴۷ درگذشت. اشعار و تصنیف‌های او مانند «شد خزان» تأثیر عمیقی بر ادبیات و موسیقی فارسی گذاشتند.
زندگی و آثار رهی معیری
رهی معیری با نام اصلی محمدحسن بیوک معیری از شاعران و ترانه‌سرایان مشهور معاصر ایران بود که در ۱۰ اردیبهشت ۱۲۸۸ در تهران متولد شد و در ۲۴ آبان ۱۳۴۷ پس از یک دوره بیماری درگذشت. وی از خانواده‌ای اصیل بود و پس از فوت پدرش در نوجوانی، وارد دستگاه دولتی شد. رهی علاوه بر فعالیت‌های ادبی، در روزنامه‌هایی مانند «بابا شمل» و «تهران مصور» با اسم‌های مستعاری مانند «شاه پریون» و «حق‌گو» می‌نوشت.
- غزل‌های مشهور: «شد خزان»، «شب جدایی»، «کاروان»، «مرغ حق» و «من از روز ازل»
- فعالیت‌های ادبی: عضو انجمن‌های ادبی حکیم نظامی و فرهنگستان
- تصنیف‌سازی: همکاری با خوانندگانی مانند جواد بدیع‌زاده و علیرضا افتخاری
- سفرهای خارجی: ترکیه، شوروی، ایتالیا، فرانسه، افغانستان و انگلستان
اشعار او تحت تأثیر سعدی و حافظ بودند و از نظر سادگی و روانی زبان مشهور است. رهی در شعرهایش عناصر رمانتیسم مانند توجه به احساسات و طبیعت را به کار می‌برد.
عشق ناکام او به مریم فیروز که پس از ازدواجش با نورالدین کیانوری پایان یافت، در غزل‌هایش انعکاس یافته است. رهی معیری تا پایان عمر مجرد ماند.
آثار رهی معیری همچنان در حافظه فرهنگی ایرانیان زنده است و او را یکی از چهره‌های ممتاز شعر معاصر فارسی می‌دانند.
