سخنان امیرالمومنین علی(ع) پس از نماز باران در کوفه
گزارشی از نماز باران امام علی(ع) در دوره خشکسالی و متن خطبه خواندنی ایشان که در آن به ارتباط گناهان با بلایای طبیعی پرداخته شده است.
نماز باران امام علی(ع) در کوفه
در دوران خلافت امام علی(ع) در کوفه، خشکسالی شدیدی رخ داد و مردم به سوی ایشان آمدند. امام علی(ع) برای طلب باران، نماز باران (نماز استسقاء) اقامه کردند. پس از اقامه نماز، خطبهای بسیار پرمعنی و عمیق ایراد کردند که در نهجالبلاغه نیز ثبت شده است. در این خطبه، ایشان ابتدا مشکلات ناشی از خشکسالی را توصیف کرده و اشاره میکنند که بسیاری از این حوادث ناشی از گناهان و اعمال مردم است. سپس با عبارات دلنشین و آمیخته به عرفان و ایمان، از خداوند طلب باران میکنند.
- امام در خطبه خود وضعیت فلاکت بار مردم و حیوانات در خشکسالی را به تصویر میکشند.
- ایشان تأکید میکنند که تنها خداوند است که میتواند این بحران را برطرف کند.
- امام علی(ع) از خداوند میخواهند که به خاطر گناهان، بندگان خود را مجازات نکند.
- در بخشی از دعا، امام از خداوند طلب بارانی میکنند که سراسر زمین را فراگیرد و مردهها را زنده کند.
- این خطبه نمونهای از ادبیات دعایی شیعه و نشاندهنده عمق ارتباط امام با خداوند است.
خداوندا کوههای ما از بی آبی شکاف خورده و زمین ما غبار آلود و دامهای ما در آغلهای خود سرگردانند.
خدایا بارانی ده که بسیار ببارد تا زمینهای بلند ما پر گیاه شود، و در زمینهای پست روان گردد.
این روایت تاریخی不僅 نشاندهنده جنبههای معنوی و اجتماعی نماز باران است، بلکه درسهایی برای جوامع امروزی در برخورد با بحرانهای طبیعی ارائه میدهد.
