چرا در شعر نیمایی شاهد ظهور چهره‌های شاخص نیستیم؟

دلایل کم‌رونقی شعر نیمایی در دوران معاصر

سیدعلی میرافضلی، شاعر و دبیر جشنواره شعر فجر، در گفت‌وگو با مهر به تحلیل علل کاهش حضور چهره‌های شاخص در عرصه شعر نیمایی پرداخت. به باور او، شاعران دهه‌های گذشته با خلق آثار درخشان این توهم را ایجاد کردند که ظرفیت‌های شعر نیمایی به پایان رسیده است، حال آنکه این قالب شعری همچون غزل کلاسیک امکان آفرینش‌های تازه را داراست. میرافضلی تصریح کرد که شعر نیما و پیروانش هنوز به درستی خوانده نشده و نسل جدید نتوانسته از امکانات آن بهره ببرد.

• دشواری‌های فنی شعر نیمایی از جمله آشنایی با وزن و چگونگی تنوع بخشی به آن
• سهولت نسبی شعر سپید که شاعران جوان را به سمت خود جذب کرده است
• نیازمندی شعر نیمایی به مهارت ویژه در تنظیم ارکان و مصرع‌ها
• تصور نادرست پایان ظرفیت‌های شعر نیمایی پس از دهه هفتاد
• کمبود شاعران متمایز در این حوزه در دو دهه اخیر

“این ظرفیت هنوز در شعر نیمایی وجود دارد. من معتقدم شعر نیما و پیروان نیما هنوز به درستی خوانده نشده‌اند.”

“در شعر نیمایی باید هم وزن را بدانی، هم نحوه تنظیم وزن را. مهارت خاصی نیاز دارد که شاعران ترجیح می‌دهند از آن عبور کنند.”

به نظر می‌رسد جفایی به شعر نیمایی در سال‌های اخیر شده و با وجود دغدغه‌مند بودن برخی شاعران، تعداد آنان که اثر متمایز خلق کنند بسیار محدود است.