نقد برنامه «شفرونی»: سرگرمی قربانی تبلیغات

نقد برنامه شفرونی: سرگرمی یا تبلیغات؟

برنامه «شفرونی» که با ادعای ترکیب آشپزی و طنز به شبکه نمایش خانگی آمده، در عمل به یک کنداکتور طولانی تبلیغات تبدیل شده است. این برنامه با انبوهی از لوگوهای اسپانسر و شوخی‌های تکراری، نه تنها نوآوری ندارد بلکه مرز بین سرگرمی و بازرگانی را محو کرده است. مخاطب با پرداخت حق اشتراک، انتظار سرگرمی دارد اما با هجوم تبلیغات در هر ثانیه از برنامه مواجه می‌شود.

مشکلات اصلی شفرونی

• تبلیغ‌زدگی افراطی: تبلیغات نه تنها در حاشیه، بلکه در متن برنامه تزریق شده‌اند
• تکرار فرمول‌های فرسوده: استفاده از کلیشه‌های قبلی بدون افزودن خلاقیت جدید
• شوخی‌های سطحی و گاهی مبتذل: عبور از مرزهای احترام در طنزپردازی
• بی‌هویتی در محتوای آشپزی: عدم بهره‌گیری از غذاهای ایرانی و تقلید طعم‌های خارجی

«شفرونی بیشتر به آگهی بازرگانی با چاشنی شوخی شباهت دارد»

«وقتی محتوا کم‌جان است، آگهی‌ها تبدیل به تکیه‌گاه اصلی برنامه می‌شوند»

اگرچه حضور نیما شعبان‌نژاد و برخی لحظات طبیعی برنامه نقاط قوت محدودی ایجاد کرده، اما حجم تبلیغات و فقدان خلاقیت واقعی باعث شده «شفرونی» بیشتر یک محصول زودگذر باشد تا یک اثر ماندگار.