برقعی، حدیث آفرینش را به شعر تبدیل کرده است
تحلیل شعر حمیدرضا برقعی در مدح حضرت فاطمه زهرا(س) که مفاهیم آفرینش بهشت و جایگاه زن در خلقت را به زیبایی به تصویر می‌کشد.
شعر برقعی در ستایش حضرت فاطمه زهرا(س)
شاعر با استفاده از وزن مفاعیلن و زبان شعر، حدیث آفرینش را به تصویر می‌کشد. در این اثر، حضرت فاطمه زهرا(س) به عنوان موجودی قدیمی‌تر از خاک، خورشید و دریا معرفی می‌شود که نقش محوری در خلقت بهشت دارد. شاعر از افتادن دانه‌ای از تسبیح ایشان به عنوان آغازی برای خلق بهشت یاد می‌کند.
- مفاهیم کلیدی: قدیمی‌تر بودن از مخلوقات، نقش زن در آفرینش، ارتباط نیایش و خلقت
- نمادپردازی: چادر حضرت زهرا به عنوان مأوای ملائک و نشانه‌ای از عظمت
- ارتباط با مفاهیم دینی: اشاره به لوح محفوظ و فهم لایه‌های پنهان قرآن
- شخصیت‌پردازی: توصیف حضرت زهرا به عنوان بئاتریس یا راهنمای معنوی
“زنی از خاک، از خورشید، از دریا قدیمی‌تر” “شبی در عرش از تسبیح او افتاد یک دانه، از آن دانه بهشت آغاز شد ریحانه ریحانه”
این شعر با نگاهی عرفانی به جایگاه زن در نظام آفرینش می‌پردازد و مفاهیم عمیق شیعی را در قالب شعر ارائه می‌دهد.
