فناوری دست آلاینده‌های پنهان را رو می‌کند؛ آینده هوای پاک در دنیای هوش
نقش هوش مصنوعی در حفاظت از کیفیت هوا و تحقق عدالت زیست‌محیطی بررسی می‌شود. این فناوری امکان پایش دقیق‌تر، پیش‌بینی عالمانه‌تر و مداخله هدفمندتر در مسیر کاهش آلودگی را فراهم می‌کند.
نقش هوش مصنوعی در مقابله با آلودگی هوا
آلودگی هوا به یکی از بنیادی‌ترین تهدیدها علیه سلامت عمومی بدل شده و سالانه موجب بیش از ده میلیون مرگ در سطح جهان می‌شود. هوش مصنوعی با قابلیت‌های تحلیلی پیشرفته خود می‌تواند سازوکارهای مقابله با این بحران را متحول کند. مدل‌های پیش‌بینی آلودگی مبتنی بر هوش مصنوعی توانسته‌اند دقت برآورد را به صورت میان‌گین ۱۷.۵ درصد افزایش دهند که برای سیاست‌گذاری شهری و مداخله در مناطق آسیب‌پذیر اهمیت چشمگیری دارد.
- پایش دقیق‌تر: سنسورهای پوشیدنی جدید به افراد امکان اندازه‌گیری مواجهه با ترکیبات شیمیایی محیطی را می‌دهند
- شناسایی آلاینده‌های پنهان: الگوریتم‌های یادگیری ماشین می‌توانند آلاینده‌های تعریف‌نشده در چارچوب‌های نظارتی را شناسایی کنند
- عدالت زیست‌محیطی: پروژه‌هایی مانند «Equal Air Collaborative» نابرابری‌های زیست‌محیطی را آشکار می‌کنند
- چالش مصرف انرژی: توسعه هوش مصنوعی نیازمند مدیریت انرژی و استفاده از منابع تجدیدپذیر است
- تأثیر اقتصادی: آلودگی هوا سالانه باعث از بین رفتن بیش از ۱.۲ میلیارد روز کاری می‌شود
هوش مصنوعی تنها یک ابزار حل مسئله نیست و درک پیامدهای زیست‌محیطی چرخه کامل توسعه آن ضروری است ترکیب ظرفیت‌های نهادی و همکاری شبکه‌ای زمینه تحقق هوای پاک را به عنوان مسیری قابل برنامه‌ریزی فراهم می‌کند
جهان آینده به سمت کاربرد گسترده هوش مصنوعی حرکت می‌کند و این فناوری می‌تواند زیرساخت سیاست‌گذاری را متحول کند تا مداخلات محیط زیستی از حالت واکنشی به پیش‌نگر ارتقا یابد.
