شهید مجتبی محمد حسینی؛ مردی که با ایثار پر کشید

شهید مجتبی محمد حسینی؛ الگویی از ایثار و توکل

شهید مجتبی محمد حسینی متولد ۲۷ تیر ۱۳۶۲ در روستای اوشیان چابکسر، از کودکی به ادب و مهربانی شناخته می‌شد. مرگ پدر در ۱۸ سالگی موجب شد تا تحصیل در رشته دامپزشکی را رها کند و به خانواده‌اش بپیوندد. وی در سال ۱۳۸۲ به سپاه پاسداران پیوست و در سال ۱۳۹۰ با دعوت شهید سید رضی موسوی به نیروی قدس منتقل شد. رابطه‌ای عمیق شبیه پدر و پسر بین او و شهید موسوی شکل گرفت.

• زندگی مشترک: در سال ۱۳۹۲ با سمیرا دلشادی ازدواج کرد که حاصل آن سه فرزند به نام‌های سپهر، ملیکا و مهنیا بود
• اخلاق نیکو: همواره به بزرگترها احترام می‌گذاشت و در میان مردم از محبوبیت ویژه‌ای برخوردار بود
• روحیه بخشش: نیمی از هر چه داشت را به نیازمندان می‌بخشید و به مؤسسات خیریه کمک می‌کرد
• علاقه به رهبری: عشق خاصی به رهبر انقلاب داشت و گوش دادن به سخنان ایشان را فرصتی مغتنم می‌شمرد

«توکل به خدا» جمله همیشگی مجتبی در خانه و میدان بود «این هدیه کوچک است، اصل هدیه من محبت و رفاقت است» - پیام او در روز همسر

در جنگ ۱۲ روزه، مجتبی با وجود جراحات شیمیایی قبلی، هنگام حمله موشکی اول به نجات همکارانش شتافت و آن‌ها را از محل حادثه خارج کرد. این ایثار جان دیگران را نجات داد اما خودش بر اثر استنشاق گازهای ناشی از انفجار به شهادت رسید. شهادت او نماد ادامه راه نسل‌های گذشته در دفاع از ارزش‌های انقلاب اسلامی است.