در حال بارگذاری...
کارشناسان و مدیران پیشین وزارت نیرو عامل اصلی خشکی بیش از ۲۵۰ کیلومتر از زایندهرود را از بین رفتن نظام سنتی طومار و تمرکزگرایی دولتی میدانند و راهکارهای احیای پایدار این رودخانه تاریخی را بررسی میکنند.
زایندهرود که روزگاری حیاتبخش فلات مرکزی ایران بود، امروز با بیش از ۲۵۰ کیلومتر بستر خشک به نماد شکست مدیریت منابع آبی کشور تبدیل شده است. کارشناسان عامل اصلی این بحران را از بین رفتن نظام سنتی طومار و تمرکزگرایی دولتی طی هفت دهه گذشته میدانند.
سید محمود حسینی: “ساختار سنتی تقسیم آب بر پایه نظام طومار، اعتماد عمومی و نظارت معتمدان شکل گرفته بود و حکومتها تنها نقش تأییدکننده داشتند.”
وفا تابش: “ریشه بحرانهای فعلی نه در نبود قانون، بلکه در عدم تمکین به قوانین موجود است. قانونگذار برای تمام مسائل راهکار ارائه کرده است.”
احیای زایندهرود مستلزم بازگشت به استراتژی علمی و منسجم در مدیریت آب، بازنگری در سیاستهای کلان آب و توقف انتقال آب بینحوضهای غیرضروری است.
خبرورزشی
