دوومیدانی ایران در مسیر ناگویا؛ امیدها و هشدارها پس از دو آزمون آسیایی
دوومیدانی ایران با حضور در دو رویداد آسیایی آمادگی خود برای بازیهای آسیایی ناگویا را سنجیده است. با وجود بهبود تعداد مدالها، فاصله قابلتوجهی با رقبای منطقهای باقی مانده و چالشهای ساختاری ادامه دارد.
دوومیدانی ایران در آستانه بازیهای آسیایی ناگویا
دوومیدانی ایران با هدف خروج از دوران رکود و نزدیک شدن به استانداردهای قارهای، دو رویداد مهم آسیایی را پشت سر گذاشته است. این مسابقات بهعنوان محکی برای ارزیابی توان تیم ملی قبل از بازیهای آسیایی ۲۰۲۶ ناگویا برگزار شد و نقاط قوت و ضعف این رشته ورزشی را آشکار کرد. رشتهای که همواره بخشی از ظرفیت مدالآوری کاروان ایران بوده اما تحت تأثیر کمبود حمایت و تغییرات ساختاری، فاصله زیادی با رقبای منطقهای پیدا کرده است.
- آزمون اول: ایران با ترکیبی ۱۵ نفره در خرداد ۱۴۰۴ حاضر شد که ریحانه مبینی با رکوردی تاریخی طلای پرش بلند و محمدرضا طیبی طلای پرتاب وزنه را کسب کرد
- آزمون دوم: در بازیهای کشورهای اسلامی ریاض با ۷ ورزشکار حاضر شد و علی امیریان طلای دوی ۸۰۰ متر و فاطمه محیطیزاده طلای هفتگانه را کسب کرد
- مقایسه عملکرد: مدالهای ایران از ۲ به ۴ رسید اما ترکیه با ۱۸ و ازبکستان با ۱۴ مدال فاصله عظیمی را نشان میدهند
“اگرچه کیفیت مدالهای ایران بهتر شده اما عمق و گستره تیم ملی همچنان محدود است”
“ناگویا آزمونی است برای مشخص کردن مسیر اصولی دوومیدانی ایران”
اکنون با کمتر از یک سال تا ناگویا، نیاز به برنامهریزی دقیق و سرمایهگذاری جدی برای جبران این فاصله احساس میشود. استعدادهای نوظهور مانند امیریان و مبینی امیدبخش هستند اما بدون حمایت سیستماتیک نمیتوان انتظار جهش بزرگ داشت.
